Het heeft even geduurd, maar liefhebbers van Slaid Cleaves kunnen zo’n 4 jaren na Everything You Love Will Be Taken Away (2009) genieten van een nieuwe schijf van de Amerikaan. Dan tellen we het live-album Sorrow & Smoke: Live At The Horseshoe Lounge (2011) even niet mee. De in Austin (Texas) woonachtige Slaid Cleaves maakt al vanaf 1990 albums, 2 jaar na zijn debuut (The Promise) brak hij door bij een groter publiek, toen hij tijdens het Kerrville Folk Festival in Texas de New Folk Award won.

Toch heeft Cleaves nog bij lang niet alle liefhebbers van americana de bekendheid die hij zou mogen (of moeten?) hebben. Een sprekend voorbeeld is zijn optreden op 14 september van dit jaar, in het Noord-Hollandse Westwoud. Niets ten nadele van De Schalm (sterker, complimenten voor hun goede werk), maar je zou verwachten dat een man van zijn statuur die dag toch in Groningen te zien en horen zou zijn, bij het TakeRoot Festival.

Terug naar Still Fighting The War. Dit nieuwe album telt 13 nummers die passen onder de noemer americana. Country en folk zijn – zoals we kennen van Cleaves – de belangrijkste elementen. De schijf begint met de titeltrack, hieronder te beluisteren. Een mooi nummer over veteranen voor wie de oorlog bij thuiskomst nog lang niet is afgelopen. Een thema dat vraagt om minimaal een mineur in het nummer en dat gebeurt dus ook.

Als er al kritiek moet komen op dit album, dan zit die in die laatste zin wel verpakt: duidelijk wordt namelijk dat Cleaves nog altijd erg goede teksten weet te schrijven. Muzikaal is het zeker niet slecht, toch komen ook de nodige clichés voorbij. Goed voorbeeld is dan Hometown USA. Het hele nummer lang denk je wat toch dat nummer is waarop het lijkt. Jammer, want het haalt de aandacht weg van dít lied.

Hoe serieus de opener ook is, het album kent ook genoeg vrolijkheid. Dat geldt bijvoorbeeld voor de countrytrack Texas Love Song, een nummer waarin Cleaves zelfs even jodelt (iets wat hij trouwens nog langer doet op God’s Own Yodeler). Niet alleen die jodel geeft een duidelijk countrygevoel, dat doen ook de slide op de Dobro en even later (op God’s Own Yodeler) instrumenten als de pedal steel en de viool. De tekst zorgt voor de grootste knipoog:

“You got Ballaire class and Dallas style
Austin soul and Luckenbach smile
For you I’d trade my truck in for a Lexus
You smell as sweet as the piney woods
I’d marry you if I thought I could
I love you even more than I love Texas”

Wat verder opvalt is hoe goed en zuiver de stem van de inmiddels 49 jarige Cleaves nog altijd is. Een stem die perfect past bij die van Eliza Gilkyson, zoals blijkt op In The Rain. Een prachtige ballad, met een erg mooie gitaarsolo! Cleaves krijgt op Still Fighting The War de hulp van meer bekende namen, zoals van Jimmy Lafave op de openingstrack.

Met deze nieuwste schijf biedt Slaid Cleaves een album vol zeer gedegen Americana. Toch is er wel een twijfel bij het geven van de sterren: tekstueel verdient het album er 4, maar muzikaal houd ik het toch op 3,5. Wat overigens niets meer of minder betekent dan een dringend advies om de schijf minimaal 1 luisterbeurt te gunnen. De kans is groot dat het er meer worden. Misschien zelfs live, want in september komt Cleaves dus weer naar Europa:

12-09-2013 Musemix Concert Series @Soc. Engels, Den Haag
14-09-2013 De Schalm, Westwoud
15-09-2013 Huiss Concerts, Vlierden