Een aangename kennismaking met de band Simo valt mij ten deel als ik het album Rise & Shine opzet. Een intrigerende mengeling van experimentele soul, bluesrock, vette funk en psychedelica. Eindelijk weer eens een band die flink buiten de lijntjes kleurt en zich gewoon laat gaan.

De uit het Amerikaanse Nashville afkomstige band Simo bestaat uit zanger/gitarist/frontman JD Simo die als voormalig sessiemuzikant op meer dan 500 (!) albums heeft meegespeeld, drummer Abrashoff en bassist Elad Shapiro en bestaat inmiddels sinds december 2010. Eigenlijk is de band ontstaan uit een jamsessie.

In 2011 zag hun eerste album getiteld Simo het levenslicht. Vanaf 2015 besloot de band intensief te gaan toeren en in 2016 verlieten ze zelfs hun vertrouwde thuisbasis Nashville om vervolgens niet minder dan 215 shows te doen in 9 verschillende landen teneinde hun album Let love Show The Way te promoten. Tijdens de toer werd ook constant gewerkt aan nieuw materiaal dat tijdens de soundchecks alvast uitgeprobeerd werd. Door het intensieve toeren groeide de band steeds meer naar elkaar toe op muzikaal vlak, maar ook maakten de bandleden zelf een sterke persoonlijke groei door. Uiteindelijk waren dat de drijfveren om muziek te schrijven die echt iets te betekenen heeft en die past bij de explosieve kracht die deze band in zich heeft.

Rise & Shine is de opvolger van Let Love Show The Way dat veel rockachtiger was van aard, dus vette buizenversterkers, vintage vibes en een enorm volume. De opnames voor Rise & Shine begonnen in februari 2017 in Nashville’s House Of The Blues en namen ongeveer een maand in beslag. In deze toch vrij korte periode werd er keihard gewerkt en werkte de band soms meer dan 12 uren achter elkaar. Het resultaat is er dan ook naar.

Rise & Shine is een album dat grote indruk maakt. Vanaf de eerste track word je meegesleurd in soms vervreemdende sonische landschappen waar gitarist JD Simo inventieve funky gitaarpartijen afwisselt met vette fuzzy gitaarsolo’s die soms doordrenkt zijn met schimmige delayeffecten. De ene keer hoor je daarbij Prince-achtige koortjes en dan weer van die typische Hendrix wha’tjes en Zappa-esque melodielijntjes die doorspekt zijn met heel veel oude soul en Pink Floyd psychedelica. Ook de Red Hot Chili Peppers doen hun invloed gelden zoals in de tracks Shine en The Climb. Verrassend is de track The Light, een intense, akoestische blues zonder opsmuk, die eigenlijk geheel afwijkend is van de rest van dit album, maar daarom niet minder mooi. Eigenlijk zijn alle nummers op dit album gewoon goed tot erg goed, maar luister in in ieder geval naar I Want Love en de gitaarexplosies Light The Candle en I Pray. Kippenvel!