Met Hard To Catch volgde Tim Ielegems het voorbeeld van zijn voormalige kompaan bij Fried Bourbon, harmonicaman Steven Troch. Na een tweede langspeler van Troch begin dit jaar komt de gitarist nu op zijn beurt met nieuw werk aanzetten. De basis van de opnamesessie werd tijdens een tournee met James Harman gelegd. Ielegems engageerde de gerenommeerde Amerikaanse harmonicaspeler als producer en die beperkte zich niet tot enkele bijdragen op het smoelschuivertje.

De swingende door Harman gecomponeerde Icepick’s Shakedown Th’owdown is onmiskenbaar een fijne demonstratie van typische jumpblues. Die instrumentale titeltrack illustreert de geïnspireerde interactie tussen soepele ritmische snarenshuffles en verschroeiende harpescapades. Die worden overigens knap aangevuld door de scheurende sax van Bart Stone die de lagere registers opzoekt.

Het lichtjes onderkoelde Junior’s Mambo en I Will Unfriend You Nico Duportal componeerde Tim samen met Nico Duportal. Een andere opmerkelijke gast is Gene Taylor, de originele pianist van The Blasters vergezelde eerder Ielegems en Harman al op de podia en in de studio en is zowat op de helft van de tracks present met zijn rinkelende klavierwerk. Dat draagt ongetwijfeld bij tot de authentieke touch die The Rhytm Revue uitdraagt. Ielegems ritmisch snarenwerk en de sax van Stone worden nog altijd bijzonder efficiënt onder ondersteund door de inventieve ritmestructuren van Dennis Tubs en Boss op de grote baskist.

Zo passeren in een smaakvolle, doorleefde revue zowat alle met de blues verwante genres. Van de vintage R&B  verwerkt in The Way It’s Gonna Be waarin bluestante Kathleen Vandenhoudt figureert, via de sfeervol slepende blues van No More Fightin’ en I Wanna See You Baby, een akoestische uitstapje naar de Mississippi Delta met verzengende slides, naar een strak ritmisch Rollin’On. Dit alles wordt in een smaakvolle doorleefde revue verwerkt die hun naam alle eer aandoet.

Even wordt er naar de wortels gegraven in een eenzame cover, het van de Texaanse West Coast bluesman Pee Wee Crayton afkomstige Did The Best I could. Dat hebben ze, getuige het resultaat, inderdaad gedaan. Met  Th’owdown bevestigen Tim en kompanen van The Rhythm Revue hun aparte klasse als partyband.