Wow, wat past die zang van Daybreak eigenlijk mooi bij de sfeer die Sarah Louise hier op Nighttime Birds and Morning Stars neerzet. Jammer dat het alleen bij de eerste track blijft. Sterker nog, bij het House and Land project met Sally Anne Morgan verzorgt ze wel grotendeels de vocalen en die komen daar een stuk minder sterk over. Natuurlijk legt men de nadruk op het gitaarspel van deze uit Asheville, Noord Carolina afkomstige vingervlugge muzikant. Met dit talent maakt ze al op Field Guide en Deeper Woods indruk. Nu voegt ze de keyboard toe. Als er genoeg ideeën in je hoofd zitten, dan is het prettig als je deze zelf tot uitvobrengekan brengen.

Net als bij de albumhoes roept R Mountain het verlangen naar heldere warme zomernachten op. Sterren tellende totdat je duizelig van vermoeidheid in slaap valt. Door haar tokkelende gitaar te vervormen en de overgebleven ruimte met een muzikaal mechanisch speelveld in te vullen roept een kosmisch, bijna futuristische atmosfeer op. Wereldvreemde tonen als een onverstaanbare buitenaardse taal van wezens welke vanuit de ruimte ons vriendelijk toekijken. Bij Ancient Intelligence maakt ze zelfs nog meer gebruik van verdwaalde aparte geluidseffecten. Langzaam opbouwend totdat er Spaanse flamenco achtige akkoorden op een dromerige manier ogenschijnlijk moeiteloos uit de gitaar getoverd worden. De kracht om dit juist zo eenvoudig te laten klinken siert Sarah Louise. Als een laag overvliegende vliegtuig zoemen orgelklanken van Rime over mij heen, met de bijna sederende kalmte uitwerking. Het repeterende met de nodige dreiging opbouwende karakter van Swarming at the Threshold gaat in een oorverdovend rommelig, maar toch nog aangenaam geheel over. Al zoekt ze hier soms wel het randje op. De mooie uitlopende soundscapes maakt het af.

We dwalen af, van boven zijn de Chinese Muur contouren zichtbaar. De denkbeeldige kolossale grensscheidende trappen betredend. Een Oosterse wereld weerklinkt in Late Night Healing Choir. Woordloze zang in een soort van mediterende rol drukt de muziek naar de achtergrond, al neemt die op het einde als een lange krachtige ademhaling het over van de vocalen. Een kakofonie aan versnelde klanken roept een averechts effect op. Alsof een overspannen sitar speler bij Chitin Flight aan het werk is. De als rustgevende mantra bedoelde klanken overtuigen niet. Dat de kwaliteiten van Sarah Louise niet altijd resulteren tot een goede song is pijnlijk duidelijk in het eentonige gepingel als slagen van een klok die verschrikt stil blijft staan. De zang bereikt een opera achtige hoogte om dan langzaam met een paar stoere gitaar akkoorden af te sterven. Het traag opbouwende titelstuk Nighttime Birds and Morning Stars gaat helaas op deze lijn verder. Krampachtig wordt de gitaar alsof er een Aziatische fanfare rammelend aan het werk is bespeeld, al zijn de blaasinstrumenten door slaginstrumenten vervangen. De vredige New Age drone die volgt wil mij niet bekoren. Wat doelloos vervuld deze de ruimte als een uitgetrokken elastiek waar de rek er helemaal uit is. Sarah Louise geeft een nieuwe invulling aan haar geluid maar het resultaat wordt er niet mooier op.