Tijdens de eindejaarsperiode worden we zowat overspoeld met van die fletse recyclagetoestanden die inhaken op de sociale traditie rond Kerstmis. Dat resulteert niet zelden in schaamteloze muzak of van die genante sentimentele toestanden. Dat het ook anders kan toonde JD McPherson al aan met Socks! Rodney Crowell heeft ook begrepen dat niet iedereen zit te wachten op die feestelijke periode en de blijkbaar onlosmakelijk verbonden ongebreidelde commercialisatie. Clement’s Lament start met van die gebruikelijke suikerspinnen vrede-op-aarde-boodschappen maar wordt snerend afgesloten met “the season starts in August, see you at the mall”.

De titelsong, het op bluegrass leest geschoeide Christmas Everywhere, en een bluesy, met slepende saxsolo gelardeerde, When The Fat Guy Tries The Chimney For Size ontsnappen evenmin aan de cynische ondertoon. Daarna glijdt Crowell enigszins af met van dat smartelijk balladewerk waarin de eenzaamheid gekoesterd wordt. Christmas Make Me Sad noch het duet met Brennen Leigh Merry Christmas From An Empty Bed komen echt overtuigend over. En bij het op zich niet onverdienstelijke op pianoboogie en honkende sax trippelende Very Merry Christmas wordt vrij snel de skip functie gehanteerd.

Zo komen we bij Christmas In Vidor het is de enige song die hier echt beklijft en dat heeft veel te maken met de bijtende vocale bijdrage van Mary Karr die overigens mee aan de schrijftafel zat. Crowell werkte eerder samen met Karr aan de songs voor het voortreffelijke Kin waarop enkele illustere vrouwelijke gastvocalisten figureerden. Het is de eerste keer dat we de stem van Karr  hoorden en dat smaakt beslist naar meer. Wat dit schijfje betreft volgen we de wijze raad van Crowell, “Let’s skip Christmas this year” en wat het kersthema betreft dat hoeft voor mij persoonlijk ook de komende jaren niet meer, zelfs niet in fijne muziekjes verpakt.