×

Concert

27 november 2016

Robert Ellis brengt superieur concert in Aarschot

Geschreven door: Cis van Looy

Label: New West Records

Ze bestaan nog singer-songwriters die de traditie verder zetten. Robert Ellis is zo iemand, hij groeide op met country, bluegrass en typisch Texaanse stijlvarianten. In Houston bouwde hij een reputatie op in het clubcircuit met de songs van zijn idolen George Jones, Buck Owens maar ook countryoutlaws als Johny Pacheck. Naast zijn encyclopedische kennis van de countrycatalogus profileert hij zich met zijn melancholisch stemtimbre als een begenadigd observator en songwriter in de traditie van John Prine. Het is geen slecht idee om The Lights Of The Chemical Plant nog eens te beluisteren terwijl de recente vierde langspeler Robert Ellis in de buurt komt van Paul Simon en Randy Newman. Op dat titelloze werkstuk verwerkt Ellis zijn scheiding met zijn vrouw in prachtig, gepersonaliseerd songwerk.

Robert Ellis bezocht eerder al twee keer Take Root, het onvolprezen roots en Americanafestival in Groningen. Een korte tournee brengt hem met  begeleidingsband terug in Europa met twee uitstapjes in België, De Zwerver in Leffinge en het Loodscafé in Aarschot. Vrijdagavond vulde hij het bescheiden muziecafeetje in Aarschot. Het letterlijk met bierbakken opgebouwde ‘podium’ is net groot genoeg voor zijn band. Ellis, gehuld in een prachtig blauwe nudie suit, een cowboypak versierd met ruimtevaartmotieven die naar zijn thuisbasis Houston refereren, opent met het langoureus slepende Pride waarbij meteen het sublieme snarenspel opvalt van Ellis en zijn gitarist Kelly Doyle, die evenals bassist Geoffrey Muller al sinds de begindagen de Texaan op het podium en de studio flankeert. En dat is duidelijk hoorbaar in het op soepele drumroffels en superieure picking huppelende Drivin’.

De eerste set voor de pauze is opgebouwd met een selectie uit The Lights From The Chemical Plant. Het fraaie, met ruimtelijk snarenwerk gelardeerde dromerige duo Steady As The Rising Sun en Good Intentions passeert tussen Kris Kristoffersons Help Me make It Through The Night en Together Again van Buck Owens. Jenny O., een uit  Long Island afkomstige  frêle chanteuse die normaal het voorprogramma verzorgt, brengt vervolgens twee nummers met de band.

Ellis zet na de pauze een nummer van Paul Simon in, de wonderlijke interpretatie van Still Crazy After All These Years, die overigens op The Life Of The Chemical Plant figureert, loopt uit op een finale met flitsend snaren werk evenals in het onbetwiste hoogtepunt, het wonderlijke epos Houston. Ellis plukt met California nog een enkele parel uit zijn recente werkstuk.

Hij lijkt bijzonder goed geluimde, nipt tevreden aan zijn whiskyglas en er volgt nog een uitgebreide traktatie met favoriet werk.“rednecks who played jazz that’s caled Western Swing”, een favoriete stijl die Ellis en kompanen perfect beheersen, getuige de interpretatie van Bob Wills’ ode aan San Antonio. Na een smartelijke countryslijper zorgt het van Richard Thompson geleende Tear Stained Letter met weerom fantastisch flitsend snarenspel voor een energieke apotheose van een boeiend en broeierig concert.

Robert Ellis en kompanen passeren vanavond nog in Ekko, Utrecht.

http://ekko.nl/productie/robert-ellis-ben-weaver