×

Recensie

Roots

24 maart 2016

Richmond Fontaine – You Can't Go Back If There's

You Can't Go Back If There's Nothing To Go Back To

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Decor, El Cortez

You Can't Go Back If There's Nothing To Go Back To Richmond Fontaine Roots 4 Richmond Fontaine – You Can’t Go Back If There’s Nothing… Written in Music https://writteninmusic.com

Dit nieuwe album van de Amerikaanse alt-countryband  Richmond Fontaine zal tevens de laatste zijn, zo maakte frontman Willy Vlautin al in meerdere interviews bekend.  Voor een band wiens albums altijd al een definitief verloren sfeer over zich hebben, betekent het qua sfeer- en toonzetting op You Can’t Go Back If There’s Nothing to Go Back To geen al te grote verandering. Enkel het eindresultaat lijkt wat meer definitief  als na jarenlang verhalen vertellen over gedoemde karakters in de omgeving van Reno de realisatie komt dat er niets meer te halen valt wanneer alle bekende personen- en herinneringen weg zijn. Nostalgie naar dat verleden veroorzaakt  pijn.

Ondersteunt door desolaat klinkende instrumentatie, met een grote focus op pedalsteel en keyboards, doet Vlautin zijn verhaal.  Wat niet wil zeggen dat het enkel draait om die verhalen, want juist deze instrumentale inkleuring  werkt dusdanig sfeerversterkend, zodat er een wereld wordt gecreëerd waar tijdens de duur van heel het album geen ontsnappen aan is.

I Got Off the Bus is het lied met de zin waarnaar de albumtitel verwijst. Het gaat over een man die op bezoek gaat bij een oude vriend in zijn geboorteplaats, maar de stad in zijn eentje verkent als hij niet komt opdagen bij de bushalte. Dan blijkt dat niemand hem nog herkent. Als een politieagent hem wakker maakt, omdat hij op straat in slaap is gevallen probeert de man zijn hachje te redden door tegen de agent te zeggen dat het zijn geboorteplek is, maar tevergeefs, “He said he didn’t care as long as I didn’t block the stairs.”. In “Let’s Hit One More Place hebben de twee oude vrienden elkaar wel gevonden en proberen een nostalgische sfeer op te roepen door middel van een avondje stevig drinken, net zoals vroeger, maar ze hebben elkaar niets meer te vertellen. De pijnlijke nostalgie is niet enkel gelimiteerd tot personen, heel de stad roept vooral pijn op. Die ene straat waar een ex-vriendin woonde, of de trap van een kantoor waarop je moeder altijd sigaretten zat te roken: “I can’t black it out if I wake up and remember I miss them all so much”. Je bezoek aan je geboorteplaats leek leuk, maar het beste is nu om weer WEG TE GAAN! Maar met wie, en waarheen? Alleen is ook maar alleen! Een sprankje hoop is nog te vinden in afsluiter Easy Run, waarin hij zich afvraagt of er ooit iets in zijn leven voorspoedig zal gaan. Is het ijdele hoop? Dat maakt eigenlijk niet uit, belangrijker is dat de droom bestaat.

Dit album klinkt de meeste tijd zo vermoeid en verslagen dat er weinig ruimte lijkt voor (weliswaar wrange) humor, ook al is die er wel als je goed zoekt. Vlautin zijn verhalen worden vaak gekenmerkt  door hoofdpersonen die tijdelijk aan hun misère ontsnappen door een wereld in te beelden vol mensen die het nog slechter hebben dan zij, als ware een enige troost. Zelfs daar is geen ruimte voor op dit album. Maar misschien moet je eerst berusting vinden in verslagenheid, wil er ruimte zijn voor een nieuw en positief leven…. You Can’t Go Back If There’s Nothing to Go Back To!

Tip: de afscheidstour van Richmond Fontaine voert in april nog langs 4 concertzalen in Nederland. Grijp je kans om deze band voor het laatst in actie te zien!
11 april: Tolhuistuin/Paradiso Noord – Amsterdam
12 april: Brebl – Nijmegen
13 april: Paard van Troje – Den Haag
14 april: Huis Verloren – Hoorn



  1. Leaving Bev's Miners Club At Dawn
  2. Wake Up Ray
  3. I Got Off The Bus
  4. Whitey And Me
  5. Let's Hit One More Place
  6. I Can't Black It Out If I Wake Up And Remember
  7. Don't Skip Out On Me
  8. Two Friends Lost At Sea
  9. Three Brothers Roll Into Town
  10. Tapped Out In Tulsa
  11. The Blind Horse
  12. A Night In The City
  13. Easy Run