×

Recensie

Roots

07 juli 2017

Richard Dawson

Peasant

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Domino

Peasant Richard Dawson Roots 4.5 Richard Dawson – Peasant Written in Music https://writteninmusic.com

Experimentele folk artiest Richard Dawson maakte het de luisteraar tot nu toe niet makkelijk.  Het in 2014 uitgekomen Nothing Important liet 2 complexe gitaar instrumentals horen en 2 verhalende liedjes, die in 1 klap omsloegen van betrekkelijk lichtvoetig naar venijnig verdoemd. Niet alleen de songstructuren sloegen om, maar zijn stem leek minstens even onstabiel van fluistertonen naar wanhopige schreeuwen te gaan.  Nu is daar het nieuwe album Peasant waarop Dawson het ons iets makkelijker maakt  en meer gestructureerde liedjes. Of is dat maar schijn?

Qua structuur en instrumentatie klinkt dit album zeker beter te behappen. Naast zijn eigen hoofdrol op gitaar, zang,  drums en synthesizers zijn er deze keer belangrijke taken weg gelegd voor andere muzikanten: Rhodri Davies op harp, Angharad Davies speelt viool en om het geheel af te maken wordt er gebruik gemaakt van een koor, dat meestal hand in hand gaat met handgeklap en voetgestamp .  Deze 4 elementen komen steeds terug en zorgen ervoor dat het album vertrouwd klinkt en een solide basis heeft. Ook al is de harp dikwijls niet te onderscheiden van gitaar, speelt de viool niet altijd mooie noten en klinkt het koor dikwijls even dissonant als Dawsons zang zelf. Vaker nog dan drums en beats vormt het handgeklap en voetgestamp de ritmische ruggengraad die de liedjes meer rust geeft. Hob maakt met al deze elementen het meest gestructureerde lied; een tragische ballad waar viool, harp, gitaar en dreigende synths goed van elkaar te onderscheiden zijn.  Weaver en afsluiter Masseuse staan hier lijnrecht tegenover, door constant de dreiging, chaos en dissonantie op te zoeken.

Waar Peasant het diepe induikt is met het tekstuele concept gesitueerd rond een Brits-Keltisch koninkrijk genaamd Bryneich. Dawson gebruikt de omgeving om te vertellen over zogenaamde mythes, legendes en sprookjes die hij uiteindelijk allemaal zelf verzonnen heeft. Maar dit zorgt er wel voor dat dit album veel ouder en meer wereldvreemd klinkt. Gelukkig zijn deze verhalen soms te vertalen naar de actualiteit van nu, zoals in de karakterschetsen Soldier en Prostitute. Soldier gaat over een soldaat die bang is voor een veldslag:  “Even now on the evening of battle I’m clammy with doubt of love. I’m really scared of going. How I yearn to hold you once again” zingt hij paniekerig. Terwijl een hoer haar bestaan in twijfel trekt in Prostitute met There has to be more than this. Is there no reason for me to exist but for as a plaything of miscreants, malingerers, dastards and knaves”. Uit de meer fantasierijke liedjes blijkt dat Dawson niet alles zo serieus meent. Zo handelt afsluiter Masseuse over een masseuse die wind krijgt van het bestaan van “the Pin of Quib”, een speld die zou zorgen voor eeuwige fysieke schoonheid. Uiteraard stopt ze direct met werken en verzint een plan om de eigenaar van de pin te doden. Het verhaal dat volgt is zowel diep tragisch als heerlijk zwart komisch; een humoristisch hoogtepunt op een album waar gelukkig wel meer vleugjes humor te bespeuren zijn rond de donkere, serieuzere onderwerpen.

Zo lijkt het album in het begin zich vooral te openbaren als een toegankelijke, gestructureerde versie van Richard Dawsons onnavolgbare, eigenzinnige folkmuziek. Pas als je er dieper induikt blijkt dat Peasant misschien wel net zo vreemd en complex is als zijn andere werk. Die moeite loont, want zo ontvouwt zich een prachtig bizarre wereld die door niemand anders gecreerd had kunnen worden dan Dawson en zijn band. Prachtig!



  1. Herald
  2. Ogre
  3. Soldier
  4. Weaver
  5. Prostitute
  6. Shapeshifter
  7. Scientist
  8. Hob
  9. Beggar
  10. No-One
  11. Masseuse