×

Recensie

Roots

22 juni 2017

Quinn Sullivan

Midnight Highway

Geschreven door: Jack Smits

Uitgebracht door: Provogue

Midnight Highway Quinn Sullivan Roots 4.5 Quinn Sullivan – Midnight Highway Written in Music https://writteninmusic.com

Quinn Sullivan is een eigenlijk nog piepjonge zanger/gitarist die net de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt, maar wel inmiddels al een zeer indrukwekkende carrière achter de rug heeft. Midnight Highway is dan ook alweer zijn derde (!) studioalbum.

Even wat wetenswaardigheden over dit fenomeen. Op driejarige leeftijd begon hij al met gitaarlessen en ook heeft hij het nodige talent meegekregen waardoor deze Young Man al direct indruk op mij maakt met deze volwassen klinkende plaat. Zoals gezegd is hij al bijna driekwart van zijn leven op een professionele manier bezig met muziek. Niet veel gitaristen, zeker van die leeftijd, kunnen zeggen dat zij op het podium gestaan hebben met de bluesgrootheden van deze aardkloot. Zo speelde hij met zijn idool en mentor Buddy Guy, Eric Clapton, Los Lobos, Derek Trucks & Susan Tedeschi en ook Joe Bonamassa.

Hij stond een keer in het voorprogramma van BB King en die was dermate onder de indruk dat Quinn de befaamde Gibson ES 335 Lucille in zijn handen gedrukt kreeg met het vriendelijke doch dringende verzoek er maar eens op te spelen, dat maakt ook niet iedere gitarist mee! Verder heeft Quinn Sullivan op de echt grote Amerikaanse podia gestaan zoals de Hollywood Bowl, RFK Stadium en Madison Square Garden, maar ook op het Montreux Jazzfestival en het Indiase Mahindra Bluesfestival. Ook heeft hij deelgenomen aan een aantal edities van The Experience Hendrix Tour en speelde hij met Jimi’s own bassplayer Billy Cox. Aan ervaring geen gebrek dus.

Het album Midnight Highway beslaat 13 tracks en is opgenomen in de prestigieuze Blackbird Studio in Nashville. Het was niet zozeer de bedoeling om een straight bluesalbum te maken, maar vooral om breder te kijken. Zoals Quinn zelf aangeeft: “I wanted to see how far we could get musically on this album. I had a lot more creative input on this one and was more active in writing, so it’s something of a mixture. I didn’t want to completely break away from the blues – that’ll always be my homeground – but I wanted to stretch out”.

Midnight Highway is een gevarieerde mix van dromerige Southern bluesy rock doorspekt met gospel- en soulingrediënten, maar soms klinkt het ook heel singer/songwriterachtig zoals in Tell Me I’m Not Dreaming en het akoestische Eyes For You.

Something For Me is de prima openingstrack van dit album, waarmee Sullivan meteen bijna alles uit de kast trekt wat hij in huis heeft. De titeltrack Midnight Highway is lekker stevig en heeft dezelfde vibe als het uitstekende album Textures van The Mark Pontinband.

Dat Quinn Sullivan sterk beïnvloed is door de band van Derek Trucks en Susan Tedeschi hoor je overduidelijk terug in de songs Graveyard Stone en het sfeervolle Big Sky, een schitterend instrumentaaltje. Een toekomstige samenwerking met dit duo sluit ik dan ook niet uit.

Opvallend goed gedaan is de cover van George Harrison While My Guitar Gently Weeps waarbij men vrij dicht bij het origineel van The White Album is gebleven. Deze cover is te beschouwen als een eerbetoon aan The Beatles, waar Sullivan een enorme fan van is.

Ook de afsluiter Buffalo Nickel is een juweeltje waarin de gitaristische kwaliteiten van Quinn volledig tot hun recht komen. Deze track zou niet misstaan hebben op een album van The Allman Brothersband, grote klasse!

Midnight Highway is een voor een vrij breed publiek toegankelijk album dat zeker de potentie heeft om goed te gaan verkopen. Het album is prettig om naar te luisteren, met name omdat de geluidsbalans uitstekend is. Enige puntje van kritiek is misschien dat de zang van Quinn Sullivan nu nog niet heel doorleefd klinkt, maar dit kan natuurlijk te maken hebben met zijn nog jonge stembanden. Beetje Whiskey, Wine and Women doet wonderen wat dat betreft.

Quinn Sullivan is een aanstormend gitaartalent die al aardig wat sporen heeft verdiend en waar we hopelijk nog veel van gaan horen. In ieder geval is het bemoedigend dat vele jongere en getalenteerde muzikanten nog de blues in al zijn varianten willen blijven spelen en ontwikkelen zodat de paden van The Blues voorlopig nog stevig bewandeld blijven.

*Bonus Tracks



  1. Something For Me
  2. Tell Me I'm Not Dreaming
  3. Midnight Highway
  4. Crazy Into You
  5. Eyes For You
  6. Lifting Off
  7. She Gets Me
  8. Rocks (bonus track)
  9. Going
  10. Graveyard Stone (bonus track)
  11. Big Sky (bonus track)
  12. While My Guitar Gently Weeps
  13. Buffalo Nickel