De titel geeft al een duidelijke indicatie en de door gitaarriffs aangejaagde opener Fine Line laat er evenmin enige twijfel over bestaan Parker Millsap kiest voor een nieuwe, meer dynamische invalhoek. De voorgangers en het recentste werkstuk The Very Last Day werden hoofdzakelijk op een akoestische folkrock benadering uitgebouwd. Nog tijdens zijn tienerjaren komen de songs van de in het religieuze milieu van Pinksterbeweging in Purcell, Oklahoma opgegroeide muzikant op enkele langspelers terecht, telkens met hulp van zijn jeugdvriend, bassist Michael Rose die ondertussen een hechte ritmetandem vormt met Paddy Ryan.

Tijdens de opnamesessies met zijn vertrouwde combo evolueert de jonge twintiger naar een sterker pop/rock getinte richting, evenwel sterk gerelateerd aan een consequente old school benadering. De inbreng van alomtegenwoordige fiddler man Daniel Foulks garandeert het behoud van het aparte karakter en niet uitsluitend in de intimistische, meer bij het vroegere werk aansluitende tracks zoals Singing To Me en Goodnight.

In het tweede gedeelte van deze akoestische ballade haalt Millsap ongemeen stevig uit met zijn krachtig strot en dat is ook het geval in het overige, met elementen uit gospel, sixties soul en rock geassembleerde, persoonlijke werk. De nieuwe songs rijpten gedeeltelijk onderweg tijdens tournees. Your Water werd eerder ingeblikt tijdens de befaamde Luck Mansion Sessions in Nashville met Sarah Jarosz, de oorspronkelijke akoestische  folkversie wordt hier in een fraai stukje southern soul getransformeerd met stevige gitaarriffs die ook het rauwe Coming On aansturen.

In de drammerige punkrock van het hitsige Some People verslikt Millsap zich in zijn enthousiasme en gaat even uit de bocht. Een misstapje dat meteen recht gezegd wordt met een verrassend She en Come Back When You Can’t Stay, de enige cover, die van Jilette Johnson geleende bitterzoete ballade. Geenszins te versmaden deze energieke fase van Parker Millsap.