×

Recensie

Roots

19 juni 2016

Norma MacDonald

Burn The Tapes

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Eigen Beheer

Burn The Tapes Norma MacDonald Roots 4 Norma MacDonald – Burn The Tapes Written in Music https://writteninmusic.com

Voor haar vierde langspeler zonderde de uit Cape Breton afkomstige maar in Halifax residerende Norma MacDonald zich dertien maanden af in Upper Nosquodoboit een landelijke uithoek in Nova Scotia. Ongetwijfeld heeft de melancholische sfeer die overheerst op het zelf geproduceerde Burn The Tapes te maken met dat zelf opgelegde isolement.

Het begint hoe dan ook lichtjes fantastisch met Company, een epos zwanger van weemoed waarin haast tastbare bitterzoete herinneringen opgehaald worden aan vervlogen zomer(jeugd)liefdes. De prachtige warme heldere zang wordt omhelst door een zwoel zoemende pedalsteel op de achtergrond. Een van de mooiste songs die ik de afgelopen maanden mocht beluisteren en die nog wel een tijdje in mijn persoonlijke zomerse soundtrack van mijn tuinterras zal verblijven.

Before We Say Goodnight brengt de Canadese zangeres in haar eentje, de gebruikelijke onafscheidelijke akoestische gitaar wordt even omgeruild voor een elektrisch exemplaar voor een subtiele backing samen met gedempt trompet gefluister. Het door resonerend snarenwerk, donkere drums en primitieve pianoriedels aangedreven Lightnin’ Up en pianoflarden is een intrigerend duet. De diep brommende bariton van Gabe Minnikin (The Guthries), wordt tegen het glasheldere timbre van MacDonald uitgespeeld en er wordt een onderhuidse spanning opgebouwd in deze fraaie country-noir passage. Uiterst geschikt voor een David Lynch soundtrack. Minnikin is eveneens van de partij in enkele  banjosongs.

Met Blue As A Jay resulteert dat in traditionele  fokblues. Old Songs daarentegen spoort meer in de richting van uitbundige countrypop met vloeiende zangpartijen. In To Nebraska is het niet alleen de titel  die refereert naar een hoofdstuk uit Springsteens oeuvre, het is een onvervalste ode die zich in hetzelfde donkere desolate Americana landschap manifesteert. Hard To Get Back, ingekleurd met fraaie accordeonaccenten is meer conventionele bluegrass. Via de wonderen der digitale techniek techniek kom je na vijfendertig minuten automatisch terug uit bij de absolute hoogvlieger Company en dat is bijzonder aangenaam.



  1. Company
  2. Blue As A Jay
  3. You Can’t Carry It Around
  4. Old Song
  5. Before We Say Goodnight
  6. Daysleeper
  7. Lighten Up
  8. Accidental Guest
  9. To Nebraska
  10. Hard To Get Back