Soms word je verrast omdat je iets anders krijgt dan je verwachtte. Dat was hier ook het geval. ‘Hmm, mannen van middelbare leeftijd, plaatjes van Amerikaanse auto’s, zal wel doorsnee bluesrock zijn’. Zoiets.

Des te leuker is het om met prima 70-ies rock a la Herman Brood en The Who met rauwe, maar pakkende en riffs en mooie open akkoorden om de oren te worden geslagen. Goeie rock ‘n roll horen we te weinig vandaag de dag.

De mannen van Mylk houden duidelijk van het klassieke Fender-geluid. Dave James Hendrikse – zanger/gitarist, Jan van Haperen – gitarist, Geert Kuijpers – bassist, Jan van der Pluijm – drums komen uit Limburg en zijn duidelijk ervaren rotten in het muziekvak. Bovendien spelen ze met soul en gevoel voor dynamiek en de rock ’n roll-strot van Hendrikse kleurt uitstekend bij het bandgeluid.

Zelf omschrijven ze hun muziek als southern rock, blues en rock. Hoe het ook zij, deze EP klinkt naar meer. Little Red Betty knalt er gelijk goed in. Het titelnummer is een ballad met mooi opgebouwde rauwe gitaarsolo. In Decades of Payne meen ik zelfs echo’s van Rush te horen. De gemene solo ademt dan weer vintage Thin Lizzy en Bad Company.

Een EP met vier nummers en een video bonustrack is wat mager om een band als geheel goed te kunnen beoordelen, maar ik zou willen zeggen: ‘meer van dit aub!’. Gewoon eerlijk vakwerk.