×

Recensie

Roots

06 december 2016

Mike Zito

Make Blues Not War

Geschreven door: Peter Urbanus

Uitgebracht door: Ruf Records

Make Blues Not War Mike Zito Roots 3 Mike Zito – Make Blues Not War Written in Music https://writteninmusic.com

Mooie titel; meer muziek en minder geweld aub. Dat heeft de wereld nodig. Mike Zito is een gitaarvirtuoos en zanger die flink kan uitpakken qua speltechniek en decibellen. Zijn album Make Blues Not War neemt de luisteraar mee naar de bloeitijd van The Allman Brothers Band en andere southern rockbands uit de jaren zeventig, maar dan in een nogal volumineus jasje anno 2016.

Zito (1970) is een gevestigde naam in de Amerikaanse blues- en rootsmuziek. Hij was oprichter van de bluesrock-supergroep Royal Southern Brotherhood, waarin we onder meer Devon Allman, zoon van Allman Brothers-zanger Gregg Allman, treffen. Een ware muzikale dynastie, want ook slide-gitaarvirtuoos Derek Trucks is gelieerd aan een van de leden van The Allman Brothers Band. In diezelfde Royal Southern Brotherhood zat ook Cyril Neville van The Meters en The Neville Brothers.

Opener Highway Mama past naadloos in het bluesrock/southern rock stramien en dat geldt evenzeer voor Wasted Time. Tijdens het eerste nummer krijgt hij bovendien versterking van collega-gitaarbeul Walter Trout. Dat gaat wel wat ten koste van de songs, want die verworden snel tot voertuigen voor lange solo’s. In Red Bird waart de geest van Jimi Hendrix duidelijk rond. Pas met het titelnummer van het album (een slow blues) doet hij qua volume en intensiteit een stapje terug. Hier krijgt hij versterking van bluesharp virtuoos Jason Ricci. Die is ook te horen in One More Train.

Bad News Is Coming, Girl Back Home en Road Dog zijn wat mij betreft hoogtepunten, juist omdat Zito en band de luisteraar even wat ademruimte geven. Hij weet als geen ander hoe je een furieus potje bluesrockgitaar neer moet zetten en de band speelt meer dan adequaat. Zijn songs en zang zijn gedegen, maar steunen merendeels op heftige gitaarerupties en virtuoos vertoon van kunnen en aan clichéteksten en thema’s ontkomt hij niet.

Het is een beetje de makke van veel Amerikaanse bluesrockbands. Ze kunnen fantastisch spelen, maar kleuren weinig buiten de lijntjes. Het is gek, maar Britse/Ierse acts als bijvoorbeeld Led Zeppelin, Thin Lizzy en The Rolling Stones konden misschien veel minder goed spelen, maar die hadden ‘iets’ waardoor hun muziek beklijfde. Maar er zijn meer dan genoeg mensen die hier wel warm voor lopen. En spelen en zingen kan Zito zeker.



  1. Highway Mama
  2. Wasted Time
  3. Redbird
  4. Crazy Legs
  5. Make Blues Not War
  6. On The Road
  7. Bad News Is Coming
  8. One More Train
  9. Girl Back Home
  10. Chip Off The Block
  11. Road Dog
  12. Route 90