×

Recensie

Roots

10 maart 2016

Michael Daves

Orchids and Violence

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Nonesuch Records

Orchids and Violence Michael Daves Roots 3.5 Michael Daves – Orchids and Violence Written in Music https://writteninmusic.com

Zo’n halve eeuw geleden veroorzaakte Bob Dylan een revolutionaire omwenteling op het Newport Folk Festival waar de folktroubadour in ‘65 aantrad met een elektrisch versterkte band. De folkliefhebbers haakten massaal af en Dylan keerde de pure folk de rug toe voor nieuwe meer avontuurlijke exploraties.

In conservatieve bluegrasskringen hoor je nog altijd dat elektrische instrumenten noch een drumkit er niet thuis horen. De uit Georgia afkomstige Michael Daves die eerder in samenwerking met mandolinemeester Chris Thile (Nickle Creek) het traditionele Sleep With One Eye Open afleverde, opteerde voor een dubbellaar. De cd’s bevatten identieke tracks maar op de eerste cd ,opgenomen in een kerkje wordt Daves eclatante fingerpicking uitsluitend omringd met de akoestische instrumenten van bassist Mike Bub, de mandoline van Sarah Jarosz en (banjo) van Noam Pikelny. De fiddle van Brittany Haas krijgt een eersteplansrol.

CD twee  kwam in de huisstudio tot stand met Dave op piano, elektrische gitaar en…drums, zijn vrouw Jessi Carter zorgt voor assistentie met elektrische bas. Een interessante ervaring om de verschillende uitvoeringen naast elkaar te beluisteren maar helaas ook een nogal teleurstellende. Op de akoestische cd huppelen traditionals als June Apple, Drunken Hiccups dartel voorbij. Virtuoze, dynamische fingerpicking ondersteunt de meerstemmige harmonische gezangen en het wat nasale stemtimbre van Dave en leidt tot voortreffelijk resultaat zoals I Only Exist.

Het werk in de homestudio heeft een ruwere textuur dat is meteen hoorbaar. Het gepiep en gekraak van vervormd gitaarwerk vervangt de verfijnde fingerpicking in Damon Blacks The Dirt That You Throw Away. De oospronkelijk swingende bluegrass van Bill Monroe evolueert in de elektrische uitvoering naar een soort trance verwekkende woestijnblues  terwijl het instrumentaaltje Elzic’s Farewell in psychedelia verstrikt geraakt. A Good Year For The Roses komt er beter uit in de meer rockende structuur maar dat heeft eerder te maken met vergelijkingen naar de onovertroffen uitvoering van George Jones die bij de klassieke akoestische versie onvermijdelijk opduiken en in het nadeel van Daves uitvallen. In het door gitaarnoise overladen Stargazer en The 28th Of January hoor je respectievelijk invloeden van Neil Young en de boogierock van Marc Bolans T. Rex.

Leuk voor even maar cd 2 is al bij al een wat overbodig experiment dat verbleekt bij de weliswaar traditionele maar toch springlevende bluegrass van het akoestische schijfje.

Tracklisting Orchids & Violence:

CD 1 (Acoustic):

  1. June Apple
  2. The Dirt That You Throw
  3. Darling Corey
  4. Elzic’s Farewell
  5. A Good Year for the Roses
  6. Drunken Hiccups
  7. Stargazer
  8. Dark Angel
  9. The 28th of July
  10. I Only Exist
  11. Pretty Polly
  12. Train On The Island

CD 2 (Electric):

  1. June Apple
  2. The Dirt That You Throw
  3. Darling Corey
  4. Elzic’s Farewell
  5. A Good Year for the Roses
  6. Drunken Hiccups
  7. Stargazer
  8. Dark Angel
  9. The 28th of July
  10. I Only Exist
  11. Pretty Polly
  12. Train On The Island


  1. June Apple (Bluegrass)
  2. The Dirt That You Throw (Bluegrass)
  3. Darling Corey (Bluegrass)
  4. Elzic's Farewell (Bluegrass)
  5. A Good Year for the Roses (Bluegrass)
  6. Drunken Hiccups (Bluegrass)
  7. Stargazer (Bluegrass)
  8. Dark Angel (Bluegrass)
  9. The 28th of January (Bluegrass)
  10. I Only Exist (Bluegrass)
  11. Pretty Polly (Bluegrass)
  12. Train on the Island (Bluegrass)