×

Recensie

Roots

07 maart 2019

Michael Chapman

True North

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Paradise of Bachelors

True North Michael Chapman Roots 4 Michael Chapman – True North Written in Music https://writteninmusic.com

Den Engelse songwriter- en gitarist Michael Chapman kwam in 2017 op verrassende wijze met het album 50 aanzetten. Inderdaad om zijn jubileum te vieren voor het maken van 50 jaar muziek. Daarvoor nam hij enkele jonge krachten mee uit de Paradise of Bachelors label stal, zoals Steve Gunn en Nathan Bowles. Een echt Americana album zou het worden, met een desolaat klinkende sfeer, roadtrips, religie en ga zo maar door. Missie geslaagd, want je zou haast niet geloven dat dit roots-album van de hand van een Engelsman kwam.

Steve Gunn producet ook True North en verzorgd wat ondersteunende instrumentatie zoals gitaar en drums. Nogmaals  is het een combinatie van nieuwe tracks en bewerkingen van oud materiaal, net als op 50. Maar noem de twee albums hoogstens familieleden, want hoewel er een aantal overeenkomsten zijn klink True North weer compleet anders. Merendeels verdwenen is de toegankelijke en desolate Americana sfeer en daarvoor in de plaats krijgen we regenachtige folk en blues, opgenomen in Wales. Bepalend voor dat druilerige geluid is de cello van Sarah Smout en de pedalsteel van B.J. Cole (Elton John, David Silvian, Björk en John Cale zijn er slechts een paar waar hij mee werkte) die een extra laag sobere tragiek aan de muziek meegeven; nooit bombastisch, eerder onderkoeld, maar daarom niet minder donker.

Chapman begint het album ook erg introspectief en beschouwend, als hij het heeft over geesten (uit het verleden), familie en oud worden. Een thema dat een paar keer terugkomt en op zijn meest melancholisch klinkt in Youth is Wasted on the Young:”There are so many things we could have done. So many songs we left unsung. So many tales we could have sung.” Klinkt daar spijt in door, wellicht? Later duiken er toch weer wat country-invloeden op, zoals in de met pedalsteel gedomineerde tranentrekker in duet met folkzangeres Bridget St. John, genaamd Full Bottle, Empty Heart als het klinkt “I get nothing more to give. There’s nothing left for you to take, unless you really want to hear the sound of a heart that breaks”. Truck Song is vervolgens ook zo’n typerend Amerikaans liedje, dat spreekt over ellelange wegen, reizen en treinen, maar daar word vervolgens wel de typsich druilerige folkinvulling aan gegeven die heel het album zo kenmerkt. Zo donker en melancholisch dat het beter als soundtrack voor een Europese Wim Wenders roadmovie had gepast dan een echte Amerikaanse Hollywood film. Vreemde eend in de bijt is afsluiter Bon Ton Roolay, dat Chapman al jaren speelt en losjes is geïnspireerd door de Cajun classic “Bon Ton Roule”, maar door zijn luchtige thematiek en sfeer nogal misplaatst aanvoelt op True North. Weer een mooi album van Michael Chapman, wiens stem inmiddels roestiger klinkt dan zijn muziek. Maakt het er niet slechter op!



  1. It's Too Late
  2. After All This Time
  3. Vanity & Pride
  4. Eleuthera
  5. Bluesman
  6. Full Bottle, Empty Heart
  7. Truck Song
  8. Caddo Lake
  9. Hell To Pay
  10. Youth Is Wasted On The Young
  11. Bon Ton Roolay