Beloofd is beloofd, nu dan dus eindelijk een recensie van de eerder hier al eens aangekondigde EP Heretofore, van de nieuwe sensatie in americana. Want zo mag Megafaun genoemd worden. De release van de EP is op 13 september. De drie heren uit North Carolina laten op de schijf slechts zes nummers horen, maar die schijf is wel de volle bijna 34 minuten mooi! Dat doen ze door de overduidelijk aanwezige traditionele invloeden aan te vullen met moderne en zo een prachtig nieuw geluid te maken.

Ooit zei een bevriende gitarist met enige zelfspot “goede muzikanten kunnen niet knap zijn”. Met eenzelfde zelfspot, misschien zegt bijgevoegde foto dan toch wel iets over de kwaliteiten van de broers Brad en Phil Cook en derde bandlid Joe Westerlund, die samen Megafaun vormen. Want ja, kwaliteiten hebben zij in zéér grote mate. Overigens, of het te maken heeft met een teveel aan ‘onderhoud’, Phil (rechts op de foto) heeft zijn baard inmiddels toch maar afgeschoren.

Alle drie bandleden zijn oorspronkelijk afkomstig uit Eau Claire (Wisconsin), waar ze van kinds af aan al samen speelden. Later speelden ze samen in DeYarmond Edison, een band met Justin Vernon (nu Bon Iver). Ze wilden weg uit het hoge noorden van de VS, naar een plek waar ze meer tot rust konden komen, beter konden aarden. En dus trokken ze naar het zuiden, naar North Carolina.

In 2009 bracht Megafaun het album Gather, Form And Fly uit en deed de band verschillende tours in de VS en Europa. Ook in Nederland, waar ze onder meer te bewonderen waren in Bitterzoet (Amsterdam), Vera (Groningen) en op Le Guess Who (Utrecht). Toch wisten de heren ook tijd vrij te maken om nieuw materiaal op te nemen. In januari van dit jaar begonnen ze met schrijven, het resultaat is nu te beluisteren op Heretofore. Een mini-album van slechts zes nummer uitbrengen is eigenlijk niet meer van deze tijd. Toch mogen we het de heren vergeven. Niet alleen omdat ze dienen als voorgerecht voor het volgende volledige album, dat later dit jaar zal worden opgenomen (en helaas pas in 2011 zal uitkomen), maar vooral omdat het zes heerlijke nummers zijn.

Dat begint al met de titeltrack Heretofore, dat door de herhalende gitaarriff en ingepaste geluidseffecten een erg mooi meeslepend nummer is. Met Carolina Days lijkt het of Megafaun wil bewijzen dat er ook een zuidoostelijke variant van de muziek van The Beach Boys mogelijk is. In dat geval is de missie geslaagd. Op Volunteers doet de samenzang van de drie denken aan The Band, toch weten ze er een eigen geluid van te maken. Dat ze niet blijven hangen in het traditionele, dat is goed te horen op het ruim twaalf minuten durende, zeer atmosferische Comprovisation For Connor Pass. Ook afsluiter Bonnie’s song kent een thema dat zich telkens herhaalt. Dit nummer lijkt bijna een kruising tussen eerder genoemde The Band en The Beach Boys, maar dan op z’n Megafauns. Heerlijk!

Telkens weer weten de bandleden een sfeer te maken. Niet alleen in hun muziek, ook in hun omgang met de luisteraars in zalen. In augustus waren ze nog in ons land te horen, onder meer hier op Radio 1, waar ze alle drie meerdere keren aan ondergetekende vertelden hoe ontzettend dol ze zijn op Nederland. Laten we dus hopen dat ze snel weer de oversteek maken. Zorg dat je er dan bij bent. En geniet in de tussentijd van Heretofore.