Het is ondertussen bijna vier jaar geleden dat we op het ondertussen opgedoekte Roepaen Festival Matt Harlan  mochten begroeten. De songwriter Uit Houston stelde er zijn vrouw Rachel Jones voor in een intimistische set. Jones  Op Harlans fijn Raven Hotel duikt Jones op in enkele songs en op de nieuwste is de zangeres nog meer betrokken, haar naam prijkt naast die van Harlan bij de foto van het muzikale koppel. De eenvoudige, grotendeels akoestische  instrumentatie leunt meer aan bij de podiumverrichtingen van het duo.

De songs blijven het werk van Harlan en dat leunt als vanouds dicht aan bij de  troubadourstraditie van illustere Texaanse voorgangers als Townes Van Zandt en Guy Clark. De titelsong is meteen zo’n schitterend voorbeeld, gecomplementeerd met fraaie zang van Jones is In The Dark een prachtige opener.

Move Slow en het van Hudson broertjes geleende Strangers On The Hill wordt door stekelige elektrisch snarenwerk en roffelende drums begeleid. Dat blijkt een uitzondering, afgezien van enkele  spaarzame accenten van pedalsteel in The Time Is Now.  In My Mother’Song hoor je als je aandachtig luistert een accordeon op de achtergrond, een ontroerende song die Rachel’s vader samen met haar grootvader componeerde.

Meestal geeft fingerpicking op akoestische gitaar de toon aan, zoals in het knappe duet Warm November en Something Bigger waarin Jones alleen voor de zang zorgt, met die sobere instrumentatie komt het verhalende songwerk nog beter uit de verf.

Een echte langspeler kan je dit eerste duo schijfje van Matt Harlan en Rachel Jones, dat nauwelijks zesentwintig minuten in beslag neemt, bezwaarlijk noemen maar het is in ieder geval een delicieus voorproefje van de tournee in oktober.  Naast Paradiso Noord in Amsterdam en het Ramblin’ Roots  Festival in Rotterdam komen ook de clubpodia uitgebreid aan bod.  Info: http://www.ldmbookings.nl/mattharlan/