Lindi Ortega wordt door haar hoge en vibrerende vocalen vaak vergeleken met Dolly Parton Maar daar houdt de vergelijking dan ook wel volledig mee op.

In tegenstelling tot Dolly Parton heeft Lindi Ortega het patent op de “dark side”. Hartzeer, verraad, en depressie leveren een album vol kwellende love songs. Zelfs met vrolijke liedjes zoals Cigarettes & Truckstops en Every Mile Of The Ride lijkt haar stem met onzekerheid en onveiligheid bij elkaar lijken te komen in een vat vol hopeloosheid en melancholiek. Alles bijeen biedt haar album een dik atmosferisch geluid. Perfect geschikt voor de pijnlijke verhalen waar Ortega’s een patent op lijkt te hebben. Zo verlangt de obsessieve minnaar in Lead Me On er naar om vrij te zijn, maar Ortega’s lyrics suggereren een fatale liefde voor de kwelgeest. Bij Heaven Has No Vacancy is Ortega’s angst voelbaar op een grimmige evangelie melodie, terwijl op Use Me zij zichzelf aanbiedt als tegengif tegen haar minnaar met zelfdestructieve gewoonten.

De stevigere nummers zijn net zo grimmig als de ballads. The Day You Die biedt een honky tonk rockabilly stoeipartij met hartverscheurende vocalen. Ortega’s portrettering van een vrouw die probeert om te breken met een doodlopende relatie. Ze snijdt een scherpe moerassige Creedence Clearwater groove aan bij Murder Of Crows. Lekkere slide gitaar van Colin Linden gecombineerd met de jammerende stem van Lindi.

Weer een top album van de Mexicaans/Canadese Ortega. Alleen, de snik en de tril zijn soms een beetje te veel van het goede.