×

Recensie

Roots

04 mei 2016

Lilly Hiatt

Royal Blue

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Normal Town

Royal Blue Lilly Hiatt Roots 3.5 Lilly Hiatt – Royal Blue Written in Music https://writteninmusic.com

De eerste keer dat we met de stem van deze jongedame geconfronteerd werden, dateert uit 2008, Lilly zong mee op Same Old Man van vader John Hiatt.

Vierentwintig jaar voordien werd ze geboren tijdens een chaotische periode, is nauwelijks enkele maanden oud als haar vader besluit af te rekenen met een hardnekkige alcoholverslaving. Tijdens die ontwenningsperiode vervreemdt Lilly’s moeder van John die zijn leven terug op de rails krijg en van het succes proefde. Lilly verzeilt In Nashville, later studeert ze in Colorado maar ze kiest voor het muzikale pad. Met haar band The Dropped Ponies brengt ze in 2012 een eerste langspeler uit.

De groepsnaam prijkt weliswaar niet meer op het hoesje van Royal Blue maar gitariste Beth Finney en haar begeleiders Jake Bradley en Jon Radford zijn opnieuw present. Dat is meteen merkbaar op Far Away waarin ze samen met het toetsenwerk van producer Adam Landry een meer dynamische sound neerpoten, synthesizers uit de jaren tachtig larderen gitaarriffs die even de prille Cure in herinnering brengen.

In Off Track duikt de pedalsteel gitaar van Luke Schneider op maar het wordt niet bepaald een melancholische country slijperij maar een snedige repliek waarin de pijnlijke periode met vader Hiatt wordt opgerakeld. Even verderop horen we meer verzoenende taal in een zwierige countryrocker “I’m someboy’s daughter and I’m gonna be fine”. Een jonge vrouw die zich relatief goed in haar vel voelt en de eindeloze highways afreist met haar gitaarkoffer.

Het moederziel alleen gebrachte Your Choice begint als een traditionele folksong, maar de akoestische gitaar wordt geflankeerd door ARP klanken die meer bij de generatie van Lilly thuis horen en terug opduiken in I Don’t Do This Things Anymore. De nadrukkelijk naar de jaren ‘80-’90 refererende, eerder kille sound die producer Landry creëert, sluit naadloos aan bij het vranke, openhartige songwerk. “What a nice night to know I wanna let go, cause I was royal blue, what would a good woman do? Shed move on and write a song or two”.

De zangeres met het ietwat ijle dunne stemtimbre overtreft zichzelf in de titelsong, de magistrale uitloper van Royal Blue. In melancholie gedrenkte mijmeringen waarin enige aanvaarding doorklinkt maar ook de vastberadenheid om resoluut te breken met pijnlijke ervaringen. De eerste week van juni concerteert Lilly Hiatt in Nederland.



  1. Far Away
  2. Off Track
  3. Too Bad
  4. Get This Right
  5. Worth It
  6. Somebody's Daughter
  7. Jesus Would've Let Me Pick The Restaurant
  8. Heart Attack
  9. Your Choice
  10. Machine
  11. I Don't Do Those Things Anymore
  12. Royal Blue