×

Recensie

Roots

20 november 2016

Laurence Jones

Take Me High

Geschreven door: Peter Urbanus

Uitgebracht door: Ruf Records

Take Me High Laurence Jones Roots 3.5 Laurence Jones – Take Me High Written in Music https://writteninmusic.com

De tijd dat de Britse blues(-rock) internationaal van grote invloed was ligt al decennia achter ons, maar Britse bluesartiesten die hier op het vasteland komen spelen zijn gemiddeld gezien nog steeds van hoog niveau. Laurence Jones is een jonge gast die hier aardig wat potten kan breken met zijn spetterende gitaarwerk.

Jones wordt vanaf het begin van zijn carrière al gesteund door Mike Vernon. Deze veteraan uit de Britse blues maakte naam als producer van John Mayall, Peter Green’s Fleetwood Mac, Ten Years After, David Bowie. Dr. Feelgood en de Nederlandse band Focus (Jan Akkerman). Vernon produceerde in 1966 het baanbrekende album van John Mayall’s Bluesbreakers met Eric Clapton. Als zo iemand in je kunnen gelooft is dat een grote plus. Onder de gasten op dit album is ook oudgediende Paul Jones, bluesharpspeler en ooit zanger van The Bluesband en Manfred Mann. Jones is ook weer zo’n legendarische naam uit de Britse blues, die ooit in beeld was als zanger van wat later The Rolling Stones werden. Hij is te horen op The Price I Pay.

De jonge virtuoos Jones laat horen ook een prima bandleider en bekwaam songschrijver te zijn. Het album leunt sterk op het gitaarwerk van Jones. Hij opteert doorgaans voor de stevige aanpak, met het nodige effect op zijn geluid (Live It Up). De nummers zijn afwisselend, maar op I Will en Thinking About Tomorrow na vooral redelijk stevig. Grappig is dat in het tweede nummer zijn stem er beter uit komt qua gevoel en frasering dan wanneer hij meer op de toppen van zijn kunnen moet zingen. Ook in zijn gitaarspel laat hij zich hier van een verrassender zijde horen. Erg mooi werk.

Daarna tapt hij met onder meer het titelnummer en Down & Blue vooral weer uit een heavier vaatje. Het album sluit af met Higher Ground van Stevie Wonder, een nummer dat door The Red Hot Chili Peppers onsterfelijk is gemaakt. Jones en zijn band geven er weer een mooie draai aan met gave tempowisselingen en breaks en een heerlijk snijdende Fender-sound.

Hendrix zal zeker een invloed zijn en Led Zeppelin hier en daar ook, denk ik. Af en toe treedt Jones buiten de gebaande paden qua structuren en melodielijnen. Liefhebbers van heavy bluesgitaarwerk zullen zeker aan hun trekken komen.



  1. Got No Place To Go
  2. Something's Changed
  3. Live It Up
  4. Addicted To Your Love
  5. I Will
  6. Thinking About Tomorrow
  7. Take Me High
  8. Down & Blue
  9. The Price I Pay
  10. Higher Ground