×

Nieuws

02 februari 2010

Laura Veirs rules!

Geschreven door: Dick Hovenga

Laura Veirs is al jaren een singer-songwriter die optimaal verrast met haar albums. Steeds weer weet ze haar songs vanuit een andere muzikale invalshoek op het publiek los te laten. Haar intrigerende stem pakt je vervolgens volledig in.

Afgelopen zondag 31 januari gaf ze een prachtig middagconcert in Paradiso, Amsterdam. Haar nieuwe album ‘July Frame’ was daarin de voornaamste troef. Met een kleine 3 mansband als begeleiding werd een rijk geluid neergezet die prima op Veirs fraaie stem aansloot. De afgeladen, uitverkochte bovenzaal was dol enthousiast en gaf haar de warmte terug die ze met haar songs de zaal binnen bracht.

Vlak voor het optreden kregen we de kans om Laura te spreken. Met nog 3 maanden te gaan in haar zwangerschap was ze na 3 weken touren en promotie doen behoorlijk vermoeid. Maar over haar album praten was nog geen probleem.

WiM: Je nieuwe album ademt weer de puurheid van je eerste albums uit. Een behoorlijk verschil met je vorige albums.
Voor de laatste albums, die we voor het grote Nonesuch maakten, hadden we zin om een echt bandgeluid te maken. Ook omdat we in vaak ruime studio’s werkten en daar dus de mogelijkheid voor hadden. Het was geweldig om te doen maar nadat de deal met Nonesuch over was en ik weer thuis wilde gaan opnemen bleek het wat ‘kalere’ geluid ideaal te zijn. Met puur een gitaar en mijn stem zijn we verder gaan werken. Het voelde zeer vertrouwd en ik ben blij dat we de songs zo’n mooi geluid hebben kunnen meegeven.

WiM: Ook weer gewoon op je eigen platenlabel Raven Marching Band Records waar je eerste albums op uitkwamen.
Het voelde of we daar gewoon weer vandaan moesten gaan werken. We, en ik bedoel dan mijn producer/vriend Tucker Martine die al mijn albums produceert, en mijzelf, wilden niet gaan leuren met het nieuwe album. Omdat Simon Raymonde, eigenaar van het zeer succesvolle Bella Union (Midlake, Fleet Foxes, Beach House) al interesse had getoond, hadden we voor Europa gelijk een prima distributiepunt te pakken. In Amerika doen we het gewoon zelf. Nonesuch is een geweldig label voor Amerika maar omdat het bij het grote Warner Brothers is ondergebracht en je maar moet afwachten of ze ook in andere delen van de wereld promotie op je album goed doen voelt dit echt veel beter. Let wel…ik kan dit natuurlijk vooral ook doen omdat veel mensen me nu kennen. Ik een fijne fanschare heb gekregen over de jaren.

WiM: Kwamen de songs voor het album gemakkelijk tot stand? En hoe kreeg je Jim Jones aan boord?
Juist doordat we thuis aan het werk waren leek alles heel natuurlijk te gaan. Ik had al heel wat song en tekstideeën in mijn hoofd voordat ik begon met schrijven. Nadat we vooral bandsongs, met veel arrangementen voor de diverse instrumenten, hadden geschreven voor de vorige albums was puur vanuit de gitaar schrijven een heel andere ervaring om weer op te pakken. Het voelde prima en Tucker en ik voelden dat we maar weinig extra instrumenten hoefden toe te voegen. Jim Jones kwam aan boord via Tucker die met My Morning Jacket heeft gewerkt en bevriend raakte met Jim. Hij kwam thuis in de studio langs en zong zijn partijen in een middag in. Tucker is ook heel goed bevriend met The Decemberists dus daar komt ook die link vandaan.

WiM: Via het in Nederland uitgezonden muziekprogramma ‘Top 2000 a go go’ werd jouw naam ineens genoemd omdat jij de song ‘Carol Kaye’ hebt geschreven en een korte reportage over haar in de show hadden.
Ik heb inderdaad zoiets gehoord ja. Het is heel grappig omdat ik Carol Kaye echt een genie vindt en die song zat al heel lang in mijn hoofd. De tekst kwam als vanzelf. Ze heeft op iets van 10.000 songs meegespeeld. Zowel op bas, haar voornaamste instrument, als gitaar. Vooral ook op veel Motown hits. Ze verdiende een ode!

WiM: Nu je zwanger bent zal het moeilijk worden een dikke tour te gaan maken..
We doen nu nog 1 week Europa. We hebben een geweldige tijd gehad. Vooral in Engeland waar ik zo langzamerhand een status begin op te bouwen en in heel mooie zalen kan spelen. Als we dan terug in Amerika zijn gaan we ook daar nog 3 weken touren. Daarna stop ik dan in ieder geval voor een maand of 5/6. Als muzikant zwanger zijn betekend dan dat je, je optimaal aan songschrijven kan wijden gelukkig. Dus er kan daarna gewoon een nieuw album opgenomen worden (..lacht..).