Kristalhelder met een natuurlijke, donkere en warme kleuring, dat is de stem van Krista Detor. In 2003 verscheen haar eersteling A Dream In A Cornfield en ze oogstte brede internationale waardering met haar tweede album Mudshow uit 2006. Haar muziek maakte dat ze werd uitgekozen om mee te doen aan het Darwin Song Project, een muzikaal gelegenheidsproject rond de 200e verjaardag van Darwin. Haar Chocolate Paper Suites uit 2010, met 5 suites bestaande uit 3 nummers bracht haar eveneens veel erkenning. Gezegend met de gave van het schrijven van verhalende liedjes trok Detor een aantal jaren geleden naar Lake Huron om daar haar geluk te beproeven.

Filosoferend over het leven en over hoe adaptief mensen zijn, schreven de songs zich als vanzelf en vormden ze een coherent geheel voor een album. Met de gedachten aan de Discworldboeken van Terry Pratchett kwam ook de titel van het album tot haar.

De songs op Flat Earth Diary staan alle op zich maar hun habitat is nadrukkelijk de omgeving die dit album biedt. Zorgvuldige arrangementen in alle nummers en een keur aan gastmuzikanten die Krista bijstaan bij het ten gehore brengen van de nummers. Bassisten, fluitisten, strijkers, gitaristen en gastzangers. Een hele lijst van mensen die graag de begeleiding verzorgen van de zangeres wiens werk door Rolling Stone als “a small miracle” wordt gezien. Ze speelde al samen met Joan Armatrading, Suzanne Vega, Aaron Neville en Loudon Wainwright en met Luka Bloom. Gerenommeerd kunnen we wel zeggen.

Maar daarmee doen we haar tekort. De basisbegeleiding bij de nummers verzorgt zij samen met producer en echtgenoot David Weber zelf; toetsen en accordeon in handen van Krista, David de gitaar. En de liedjes, dat moet gezegd, zijn inderdaad kleine verhalen die je steeds meenemen. Of dat nu gaat om de trage opener Ferryman’s Dream, het meer swingende Belle Of The Ball of het stemmige Just Because. Het verhalende karakter van de liedjes doet soms denken aan de stijl die we van Suzanne Vega kennen. Alleen, het lukt Krista ons nog meer de liedjes in te leiden.

Een bijzondere gave van Detor. Het zijn immers, net als zovele op deze wereld, liedjes. Alleen, in de wijze waarop de nummers zijn opgebouwd, de zanglijnen die ze kiest en de emotie die ze steeds wisselend weet in te zetten, maken dat we deze niet zomaar opzetten en van voor naar achter afspelen. Voor je het weet zit je in het verhaal en sta je in de beleving. Het bijna hypnotiserende Bridges doet dat, het gebeurt ook in Always Somewhere.

Heb je je altijd afgevraagd hoe een mengeling zou kunnen klinken van Alison Krauss en Suzanne Vega? Als je daar de fraaie productie van Raising Sand (van Robert Plant en Alison Krauss) bij bedenkt, kun je je langzaam een voorstelling maken van de pracht van dit album. Terwijl Marietta weer een ander verhaal schetst en het donker om de dienstdoende recensent perfect aansluiting vindt bij de muziek, komen de woorden van de Rolling Stone nog even opborrelen. Miniatuurwerkjes, aaneengeregen door de fraaie stem van Krista en de prachtig aansluitende instrumentatie. Zo goed bij elkaar passend dat je het zo bijna niet had kunnen dromen. Erg mooi.

Tracklist Flat Earth Diary

Ferryman’s Dream

Belle Of The Ball

Just Because

Red Velvet Box

Bridges

Always Somewhere

Fine Print

Marietta

Hear That

Honey Down A String

Flat Earth Diary

Blowing Kisses