Schrik niet als je dit album al denkt te kennen. Dat kan maar zo, If You Lose Your Light was namelijk al eerder te koop als import. De schijf heeft toen ook wel wat aandacht gehad, maar zeker niet voldoende. Vanaf eind september is het officieel in ons land te koop, via Continental Song City. Mooie kans dus voor de mensen die die aandacht gemist hebben en die Kreg Viesselman en/of If You Lose Your Light nog niet kennen, om nu alsnog kennis te maken de man en zijn muziek. Heel feitelijk kun je je er dan van afdoen met de korte omschrijving ‘singer-songwriter met gitaar’. Toch doe je Viesselman daarmee tekort. Daarom zo wat meer uitleg over de muziek, eerst iets meer over de man zelf.

Hoewel zijn naam misschien Noord-Europees aandoet, is Viesselman (1973) een Amerikaan. Hij komt uit het plaatsje Wells in Minnesota. In 1998 en 2000 bracht hij albums uit die inmiddels niet meer te koop zijn. Pas in 2002 kwam hij met zijn ‘echte’ debuut dat als titel slechts zijn naam droeg, in 2006 was de release van het album Pull. In de beginjaren kende de muziek van Viesselman nogal wat invloeden van country en blues, inmiddels is dat veel meer folk. Dat geldt zeker ook voor If You Lose Your Light, dat is opgenomen met 3 Noorse muzikanten (hij woont inmiddels in Noorwegen): Anne Lise Frøkedal (zang), Sondre Meisfjord (bas) en Øystein Hvamen Rasmussen (drums). Bij het (intens genietend) beluisteren van het album vallen 3 dingen erg op:

Allereerst is dat de stem van Viesselman. Hij heeft een wat hoge, licht hese stem a la Ray Lamontagne. Gek genoeg klinkt die op dit album wel minder hees dan op voorganger Pull. Met zijn stem worden zijn nummers ook mooi soulvol. Ofwel die stem grijpt je meteen aan, ofwel het album heeft daar een paar luisterbeurten voor nodig, maar het zal gebeuren. De kans is groot dat dat al aan het begin gebeurt, op de prachtige opener If You Think You Knew Me Once, waar Viesselman al goed laat horen wat hij allemaal met zijn stem kan. Emotie in zijn stem leggen, om maar eens wat te noemen. Erg mooi zijn ook de momenten van samenzang met Anne Lise Frøkedal, zoals op Half Baked News, Emigration en op de schitterende ballad Nantucket Women.

Daarnaast kent het album 10 bijzondere songs met interessante composities. En dat is knap, want met de enorme populariteit van singer-songwritermuziek is het risico op ‘dertien in een dozijn’ erg groot. Sterker, er zijn waanzinnig veel singer-songwriters die zich dan aangesproken mogen voelen. Niet Viesselman: zijn muziek kent zeker een flinke mate van herkenbaarheid, maar een nog veel grotere mate van eigenheid en originaliteit.

Tot slot valt de ‘sound’ op het album op. De nummers hebben een mooie instrumentale invulling en die instrumenten hebben ook nog eens een mooi geluid. Dat geldt voor de (heldere) akoestische gitaar en ook voor de bas op bijvoorbeeld de zeer ingetogen titeltrack If You Lose Your Light. De instrumenten staan ook duidelijk in het teken van het geheel, van het nummer. En als het dan toch over de invulling gaat, Viesselman weet ook heel goed hoe hij moet weglaten. Daarmee is alles perfect in balans.

If You Lose Your Light is een prachtig album, een grote aanwinst in de lange lijst cd’s van singer-songwriters. Wel wordt eens te meer duidelijk dat 36 minuten (zo lang duurt het album) zo voorbij zijn. Jammer. Ach ja, ze zeggen niet voor niets ‘time flies when you’re having fun!’