Waar heb ik die naam eerder gehoord, dacht ik toen via een gunstige wind dit promootje op mijn werktafel dwarrelde  We vinden bitter weinig informatie op het kartonnetje. Enkel een foto van een volgeladen vooroorlogse truck ergens ten velde, een paard of is het een muildier en op de achterkant een mooie tekening van ,een ezeltje bij een antieke grammofoonhoorn naar analogie van het befaamde His Masters Voice hondje. Enig speurwerk brengt aan het licht dat Sekhani, een veteraan uit de Austinscène is die enkele jaren geleden terug naar Louisiana verhuisde. In Lafayette deelt hij de lakens uit bij The Mercy Brothers, een muzikaal verbond met gitarist Mark Meaux, die ooit als piepjonge snaak bij The Bluerunners de gemoederen op de Peerse bluesweide hoog deed oplaaien met opzwepende zydecobilly. Ruim twee jaar geleden leverde het gezelschap Holy Ghost Power af, een schijfje gevuld met aanstekelijke honky tonk en ro(n)ckende billy.

Of de Heilige Geest rondwaart op het soloplaatje van Sekhani valt te betwijfelen, de uitbundige hallelujahs en schuldbelijdenissen zijn verdwenen maar het heilige vuur is nog duidelijk aanwezig. Laissez les bon temps roulez is het motto. ‘Day Ain’t Done’, de werkdag zit er op, gitaren, accordeon, fiddle, percussielepels en… de triangel worden bovengehaald en typerende feestelijke cajun en zydeco muziekjes met onveranderlijk harmonische zangpartijen zoals in de titelsong, The Higher I Get en een onstuimig Jump Right Back,  weergalmen over de stilaan donker wordende bayous.

Zelfs als het tempo enigszins vertraagt met Carol Ann blijft het tres cajun.  Jimmy blijkt onvervalste countrybilly waarin de alomtegenwoordige fiddle gezelschap van snedige ritmische gitaarpicking krijgt, terwijl het ietwat onheilspellende Oilfield Tan en Wrong Direction meer in de richting van toonaangevende rocktroubadours als Steve Earle en John Mellencamp evolueren. Walk Away From Me vermengt op onnavolgbare wijze ruig rockende riffs met verfijnde dobroklanken in een akoestische setting. Een aanstekelijk recept dat we eerder bij The Gourds terugvonden en door Sekhani nog enigszins wordt opgewaardeerd. Burial Ground  kwam tot stand met hulp van Bill Carter en heeft meer om het lijf dan je op het eerste gehoor zou vermoeden en dat geldt ook voor The Kiss. De slotakkoorden zijn voorbehouden voor een optimistisch Summer Street.