Gitarist Kenny Wayne Sheperd en zijn band zijn al jaren populair in bluesrockkringen en hun albums scoren vaak hoog in de jaarlijstjes van in dat genre gespecialiseerde magazines en ezines. Toch wil het KWS niet lukken om op bredere schaal door te breken. Vermoedelijk, wat schrijf ik, vrijwel zeker komt dat door het risicomijdende karakter van zijn muziek. KWS en zijn band komen op The Traveler met lekkere nummers op de proppen, maar verrassen niet. Het is bluesrock volgens het boekje. Je hebt continu het idee dat men met de handrem erop speelt. Hoewel het gitaarwerk dik in orde is en gaan sommige solo’s erin gaan als de spreekwoordelijke koek, spookt toch het idee van onbenut potentieel door je hoofd.

Door de jaren heen (KWS debuteerde medio jaren negentig) meer songs gaan schrijven dan vehikels voor zijn gitaarspel en zijn zijn teksten een stuk beter geworden, maar het is toch veelzeggend dat de Joe Walsh cover Turn To Stone op deze schijf het beste nummer is.

De gebruikelijke ingrediënten van een bluesrockalbum vind je op The Traveler terug, waarbij Take It On Home het meest radiovriendelijk en Gravity in andere tijden vermoedelijk een hit was geworden op de Amerikaanse radio. De tweede cover is Mr. Soul van Buffalo Springfield dat hij ooit live speelde samen met Stephen Stills en Neil Young op een benefietconcert. Op de uitvoering is weinig tot niets aan te merken. Eigenlijk geldt dat voor het hele album; degelijkheid en consistentie zijn troef. Als recensent is het makkelijk om hele sterke en hele slechte albums te bespreken, met degelijke albums in een volledig geëvolueerd genre is het lastiger om de juiste woorden te vinden. We sluiten daarom maar af met een cliché: liefhebbers van KWS kunnen zonder met hun ogen te knipperen dit album aanschaffen.