Kate Campbell
Damn Sure Blue
In tegensteling tot de nagenoeg integraal met covers opgebouwde en on the road tot stand gekomen voorganger The K.O.A. Tapes vol.1 trok Kate Campbell terug naar de studio van haar vertrouwde producer Will Kimbrough. Kate brengt nieuw songwerk aan en krijgt daarbij ondersteuning van het voortreffelijke soulvolle snarenwerk van Kimbrough en Kevin Gordon, Bryan Owings verzorgt de percussie. “I’m not bitter I’m just mad, I’m not broken but you know I’m sad, what good’s a dream if it won’t come true? Well I ain’t done yet, but I’m damn sure blue”, zingt Kate. In de titelsong die ze samen met Tim Kimmel uitwerkte, uit ze haar frustratie over de eeuwige splijtzwam veroorzaakt door raciale en sociale spanningen in de VS.
Het op een identiek countrydrafje huppelende Long Slow Train herinnert aan de immer moeizame verlopende strijd voor gelijke burgerrechten in het Diepe Zuiden die ruim een halve eeuw geleden begon. Die country feel komt terug in enkele covers, voor haar nieuwe album vond Campbell inspiratie bij The Man In Black. Johnny Cash componeerde eind jaren vijftig Forty Shades Of Green tijdens een verblijf In Ierland en als de glasheldere zang van Campbell gezelschap krijgt van de accordeon van Phil Madeira belanden we even op het Groene Eiland met een sfeervolle weemoedige folksong.
Cash bracht evenals Dylan Peter La Farge’s Ballad Of Ira Hayes, het verhaal van de marinier, een Pima Indiaan die van een gelauwerde oorlogsheld in WO II naar een verbitterde door alcohol verteerde eenzaat evolueerde en tot een protestsymbool uitgroeide van de onrechtvaardige behandeling van de oorspronkelijke bevolking van Amerika, een statement dat hier overtuigend vanachter de piano wordt gedebiteerd.
Ook in haar eigen songs brengt Campbell, zelf een kind van het Diepe Zuiden, dat sociale engagement overtuigend over in soulgetint werk met haar warm resonerend stemtimbre. Change Should’ve Come By Now componeerde ze met hulp van Kimbrough. De door Sam Cooke’s bijna gelijknamige klassieker geïnspireerde slijper pendelt tussen Memphis en Muscle Shoals en getuigt evenals de overige, sterk sociaal geëngageerde tracks, van tijdloos allure. “Mississippi burning for a hundred years/River overflowing in a trail of tears/Separate but equal, how’s that workin’ out?/God knows, a change a change should’ve come by now…”