×

Recensie

Roots

19 oktober 2018

Kat Danser – Goin’

Goin Gone

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Black Hen Music

Goin Gone Kat Danser Roots 4 Kat Danser – Goin’ Gone Written in Music https://writteninmusic.com

De in Canada opgegroeide Kat Danser is een stevige dame die vanuit haar Poolse zigeuner afkomst met de gitaarkist in de hand rondreist en de blues uitdraagt. Sinds 2002 is haar muziek op enkele langspelers terug te vinden. Somethin’ Familiar opent nieuwe perspectieven voor Danser die ruim een half jaar in Mississippi verblijft waar ze enig veldwerk verricht onder hoede van Honeyboy Edwards en Koko Taylor. Die ervaringen inspireren Baptized By The Mud dat focust op de broeierige Mississippi blues en gospelroots, die Kat  er bestudeert, ze behaalt een Master in Music aan de universiteit van Alberta en verwierf ondertussen een doctoraat in Etnomusicologie.

De tomeloze passie voor de blues klinkt door in de expressieve zang en het weerom met Steve Dawson gerealiseerde Goin’ Gone bestrijkt een aanzienlijk verruimd geografisch en muzikaal georiënteerd spectrum. De trip in het Diepe Zuiden start met het energieke Goin’ Gone met koortsig harmonicaspel van Jim Hoke  terwijl naast Kate’s niet onverdienstelijke snaarverrichtingen snedige fingerpicking van Dawson figureert. De muzikale roadtrip wordt prachtig afgerond met Time For Me To Go.  Songs die onveranderlijk refereren naar een sterke drang naar vrijheid en maar niet zonder een onbehaaglijk gevoel van weemoed. Het op wonderlijk snaren en pedalsteel zwalpende Kansas City Blues is daarvan een bijzonder treffende illustratie.

Met Voodoo Groove bevestigd Danser de eretitel van ‘Queen of the Swampblues’, donkere onderkoelde zang wordt door twangende snarenritmiek en verre harpscheuten van Jim Hoke ondersteund en die blijven prominent aanwezig in Hol’ Up Baby. Train I Ride start eerder als een sputterende, stokoude tractor, maar de ‘Mechanics’ controleren de van Freddie McDowell  afkomstige bluessong voortreffelijk met sax (Hoke) en diepe contrabastonen van Jeremy Holmes die sporadisch de mandoline bepoteld. De andere cover, Sam MacGee’s Chevrolet Car snort onbekommerd verder op opgewekte fiddletonen van Matt Combs.

Een niet van kritiek gespeende noot over haar thuishaven huppelt op mandolinetonen in My Town “they talk but don’t make a sound”. De meer algemene beschouwing over de huidige toestand in ‘the land of free’ klinkt evenmin bemoedigend. “It’s a long dark night in the USA , Big Brother lost his Way” zo opent Light The Flame een op resonerend snarenwerk en grauwe sax uithalen balancerend betoog. Het blijkt één van de vele  hoogtepunten  op de vijfde langspeler van deze sociaal geëngageerde ‘bleke’ bluestante.



  1. Goin' Gone
  2. Voodoo Groove
  3. Memphis, Tennessee
  4. Chevrolet Car
  5. Kansas City Blues
  6. Hol' Up Baby
  7. Train I Ride
  8. My Town
  9. Light The Flame
  10. Time For Me To Go