Onmiskenbaar June Tabor. Dat is de eerste gedachte bij het horen van die prachtige stem. De folkzangeres is na vier jaren terug met een nieuw album: Ashore. Om het maar meteen te verklappen: dit is een ‘pijnlijk prachtig’ album, dat duidelijk maakt dat Tabor nog steeds tot de absolute folktop behoort. Wat een stem, wat een belachelijk mooie stem heeft zij toch!

Tabor heeft de afgelopen jaren natuurlijk wel de nodige ervaring kunnen opdoen. De op oudjaarsdag 1947 in het Britse Warwick geboren zangeres maakt inmiddels al zo’n 45 jaar muziek. Haar grote doorbraak kwam in 1976 toen ze samen met Steeleye Span frontvrouwe Maddy Prior het album Silly Sisters opnam. In de jaren daarna vestigde ze zich blijvend in de top van folkzangeressen. Waarin diezelfde Prior zit, samen met vocale heldinnen als Linda Thompson, Eva Cassidy, Christine Collister en de grote Sandy Denny.

Het thema op Ashore is onze relatie met de zee. Het album telt dertien nummers, de meeste hiervan hebben een flinke lengte. Afsluiter Across The Wide Ocean duurt zelfs bijna twaalf minuten. Wat June Tabor maakt is geen blijde folk, het zijn geen vrolijke ‘jigs and reels’. Dit is verhalende, melancholische, sfeervolle folk.

Met alle respect voor de vele ‘meisjes met gitaar’ die tegenwoordig zo populair zijn, wat Tabor doet op Ashore is muziek pur sang. Tabor heeft niet eens een gitaar nodig, het mooiste en beste instrument draagt ze bij zich, dat is haar stem. Hoezeer alleen die al voldoende is voor een prachtig nummer, dat laat ze horen op The Bleacher Lassie Of Kelvinhaugh. Weinig zangeressen kunnen zo veel emotie in de stem leggen, zoals Tabor dat kan. Emotie die soms zo raakt, dat het pijn doet. En wat zo geweldig is om te horen, naarmate ze ouder wordt, wordt haar stem alleen nog maar rijper, rijker, dieper.

Om even op de instrumenten terug te komen, het is sowieso bijzonder om te zien met welke dit topalbum is gemaakt: accordeon, viool, bas en piano. Niet de meest gangbare, maar voor Ashore voldoende. Sterker nog, zeer doeltreffend. Die accordeon hoor je op beide Franstalige nummers: Le Vingt-Cinquieme Du Mois d’Octobre en Le Petit Navire. Overigens, vooral bij dat eerste nummer hoef je geen woord Frans te kunnen verstaan om jezelf toch ergens op de klippen in Normandië te wanen, wind in je gezicht, starend over de zee.

Soms moet de zang gemist worden, zoals op Jamaica en op I’ll Go And Enlist For A Sailor. Toch zijn deze instrumentals ook indrukwekkend, slepen ze je mee in het verhaal van Ashore. Tergend mooi is Tabor’s versie van het nummer Shipbuilding van Elvis Costello. Onderaan deze pagina kun je dit nummer beluisteren. Sluit je ogen en geniet!

Slechte albums heeft Tabor nog nooit gemaakt, op de één of andere manier weet zij altijd te laveren tussen goed en hoogtepunt. Dit album behoort tot de laatste categorie! Mensen die dol zijn op de muziek van Tabor kunnen Ashore dan ook zonder enige aarzeling aanschaffen. Net als mensen die haar naam wel kennen, maar haar muziek (nog) niet. Ach, al hou je maar ‘iets’ van folk, je zult overstag gaan. Zeker weten dat je daarna alleen nog maar meer wilt horen, van deze grootse zangeres.