Judith Owen
redisCOVERed
Haar naam prijkt op langspelers van Richard Thompson en Julia Fordham, artiesten die ze wel eens op het podium flankeert en de getalenteerde, klassiek geschoolde pianiste en zangeres met Welshe roots, bouwt verder aan een eclectisch getint repertoire gevoed met folk, rock en jazzelementen. Ruim twee decennia vult Judith Owen haar langspelers hoofzakelijk met zelf gecomponeerde muziekjes die op haar eigen label Twanky Records worden uitgebracht. Owen resideert al een tijdje in New Orleans samen met Harry Shearer, de acteur, muzikant en regisseur bekend van This Is Spinal Tap en vooral als stemacteur bij The Simpsons.
De weelderige haardos van de flamboyante roodharige diva vult de cover van haar nieuwste werkstuk redisCOVERed, een woordspeling die naar de inhoud refereert. Dit keer opteerde de zangeres uitsluitend voor coverwerk dat ze samen met enkele top muzikanten onder handen neemt. Zo worden haar geïnspireerde pianopartijen ondersteund door de gerenommeerde bassist Leland Sklar en Pedro Segunda, die in haar huidige roadband figureren, sporadisch aangevuld met het vertrouwde orgel van Paul Beard.
Owen schuwt geenszins het risico met onverwachte selecties, De sobere uitvoering van Hotline Blink van het Canadese rapfenomeen opent de score in een sobere versie terwijl Ed Sheeran’s The Shape Of You met hulp van Beard en de expressive sax van George Shelby in broeierige Nola-stuff getransformeerd worden. De wat zweverige interpretatie van Black Hole Sun bekoort me persoonlijk wat minder. Het door cello aangestuurde Donna Summers Hot Stuff werkt wel in een meer lichtvoetige bewerking.
Als vrouwelijke singer-songwriter kan je niet om Joni Mitchell heen. Owen selecteerde twee, minder bekende tracks van de onvolprezen songstress. Het uit Night Ride Home afkomstige Cherokee Louise brengt Owen in bijzonder fijne uitvoering met ijle zang met op de achtergrond een haast fluisterend gedempt trompetje terwijl even verderop Ladies Man op dartele jazzy bassloopjes en borstelpercussie passeert. Smoke On The Water wordt grandioos verwerkt in een sensuele, naar Brazilië lonkende zwoele bossa nova.
Ook het uit de Grease soundtrack geplukte Summer Nights en Play That Funky Music krijgen een drastisch herwerkte passage. Het van Lennon en Macca afkomstige Blackbird blijft dichter bij de oorspronkelijke versie met wonderlijke emotioneel geladen zangpartijen. Dat weemoedige gevoel ademt ook Dream A Little Dream Of Me uit, Owen alleen aan de pianovleugel, prachtig. Het wordt uitkijken naar de komende tournee.