Een heerlijke, opzwepende mix van stijlen, waarbij het terugkerende sausje soul het gerecht volledig op smaak brengt. Zo zou je Caledonia, het album van JT & the Clouds kunnen noemen. Niet raar als je je bedenkt dat de band eerder al eens is omschreven als ‘Sly Stone soul meets Gram Parsons heartbreak’. Een meer dan terechte kwalificatie.

De band komt uit Chicago en zo is hun muziek ook te noemen. Vooral omdat die geworteld is in de tradities van soul, rhythm & blues die de stad kenmerken. Toch is het zeker niet retro, je mag ook moderne invloeden verwachten. Die komen voort uit verschillende genres, wat het zo goed als onmogelijk maakt om de band in een hokje te duwen. Ok, er is er zeker wel één, waarin JT & the Clouds past: heerlijke muziek!

Het album telt (maar) tien nummers, dat hadden er -met deze kwaliteit- veel meer mogen zijn. Vergelijkingen zijn en blijven handig om de muziek te omschrijven. Eerste naam die dan opkomt is Belle & Sebastian, bij het begin van opener Fever Dream. Een nummer zet op een vrolijke, funky manier in tot na een minuut een rauwe stem het omtovert tot een gospel die in de film The Blues Brothers zeker niet zou hebben misstaan.

Het nummer Funeral doet denken aan Steely Dan, uit de tijd van Can’t Buy A Thrill, het Low July zal liefhebbers van Frankie Miller erg moeten bekoren (geldt ook voor How It Runs). En zelfs de naam Talking Heads komt even op, bij het horen van Grow Your Flowers, door de Caribische swing en de heerlijke baspartij. In dit geval zorgen de blazers voor de altijd aanwezige soulsaus.

Natuurlijk, vergelijkingen als hierboven zijn even discutabel als gevaarlijk. Fans van de bands met wie wordt vergeleken zijn het er nogal eens niet mee eens. En uiteraard, er zijn ook genoeg verschillen te noemen. Toch gaat het hier om de vergelijkingen, om de raakvlakken. Die hopelijk heel veel mensen ertoe zetten om eens te luisteren naar de prachtige muziek van JT & the Clouds. Hoe dan ook, Caledonia heeft zich verzekerd van een plek in de top10 van 2010!