×

Recensie

Roots

08 mei 2017

John Lee Hooker

Whiskey and Wimmen

Geschreven door: Peter Urbanus

Uitgebracht door: Concord

Whiskey and Wimmen John Lee Hooker Roots 3.5 John Lee Hooker – Whiskey and Wimmen Written in Music https://writteninmusic.com

De titel maakt al duidelijk waar het leven van deze bluesreus om draaide. Hooker (1917-2001) is gedurende zijn gehele leven een van de vertegenwoordigers van de aardse oerblues gebleven. Een of twee akkoorden, soms drie, was genoeg. Virtuoos was hij niet direct, maar zijn grillige, rauwe stijl en zelfvertrouwen maakten hem onnavolgbaar. ‘It don’t take me no three days to record no album’, zo luidde een van zijn uitspraken.

Of hij zich nu omringde met Britse muzikanten in de jaren zestig, het voltallige Canned Heat of grootheden als Bonnie Raitt, Miles Davis, Los Lobos en Carlos Santana, hij bleef altijd als zichzelf klinken. Als je John Lee Hooker hoort, hoor je echo’s van West-Afrika, slavernij, uitbuiting, tovenarij, maar ook levenslust, drank, vrouwen versieren en spelen in ruige bars. Alleen al Boogie Chillun’ was van grote invloed op de blanke blues uit de jaren zestig en zeventig. Het themaatje hoor je terug in La Grange van ZZ Top en de tekst (‘One day I was laying down’) is gebruikt op talloze blues- en (hard-)rockplaten (Led Zeppelin). Crawling Kingsnake werd gecoverd door The Doors en It Serves Me Right To Suffer door onder meer Johnny Winter en Thin Lizzy.

Zijn grootste hit, Boom Boom, schreef Hooker nadat een boze bareigenaresse hem de mantel had uitgeveegd omdat hij weer eens te laat was. Het onheilspellende Grinder Man ademt West-Afrika en bovennatuurlijke krachten. John Lee Hooker was geen man om mee te sollen. Titels als I’m Going Upstairs en Big Legs Tight Skirt behoeven evenmin toelichting. Hooker praatte er niet omheen. Bij zijn overleden op 83-jarige leeftijd liet hij acht kinderen, 19 kleinkinderen en nog veel meer achterkleinkinderen achter.

John Lee Hooker was een van de laatste direct links met de oerblues. De geluidskwaliteit is redelijk, maar je moet je realiseren dat studiotijd peperduur was. Je hoort de snaren soms rammelen en doodslaan tegen zijn vingers. Rauwer werd de blues niet geserveerd. Verzamelalbums van hem zijn er genoeg en zijn belangrijkste nummers zijn hier terug te vinden. Een portret van de man zoals hij was.



  1. Dimples
  2. Whiskey And Wimmen
  3. I'm So Excited
  4. Onions
  5. No Shoes
  6. Drug Store Woman
  7. Boom Boom
  8. Hobo Blues
  9. Little Wheel
  10. Dusty Road