John Kilzer
Scars
Ik herinner me nog levendig het debuut van John Kilzer, Memory In The Making was één van de laatste promo-exemplaren in het destijds tanende vinyl tijdperk die onze postbode noodgedwongen persoonlijk afleverde. De uit Jackson ,Tennessee afkomstige singer-songwriter vond destijds onderdak in de schrijfstal in Memphis van Keith Sykes die Kilzer binnenloodste bij Geffen en in de producerstoel zat voor zijn debuut.
Op de studiosessies werden ook Rosanne Cash en Rodney Crowell gesignaleerd, dat was geen toeval Rosanne pikte destijds Green, Yellow and Red op voor King’s Record Shop. Die periode ligt ondertussen ruim drie decennia achter de rug. Rosanne Cash bloeide open tot een iconische, invloedrijke singersongwriter , ze bevestigde onlangs die status met She Remembers Everything. Rond Kilzer wordt het na het uit ’91 daterende Busman’s Holiday angstvallig stil. Zijn songs werden naast Cash en Maria Muldaur door Tracie Adkins en Dobie Gray afgenomen en Kilzer concentreert zich op zijn leerstoelen Engelse literatuur en verdiept zich in theologie.
In 2011 duikt hij opnieuw de studio in, de samenwerking in de Ardent Studio met Memphis soul veteranen als Teenie en Charles Hodges en Spooner Oldham resulteerde in Seven. Vier jaar geleden kwam Hide Away met gastbijdrages van Luther Dickinson en Alvin Youngblood Hart tot stand.
Met Scars zoekt en vindt Kilzer opnieuw een perfecte balans tussen literaire poëzie en fijne muziekjes uit het verleden The American Blues en Dark Highway situeren zich op het vertrouwde terrein van zijn Amerikaanse rootsverleden. Uiteraard is er plaats voor een intimistisch eerbetoon aan zijn thuishaven. Memphis Town is een wat donkere, weemoedige terugblik in sepia met zacht wiegende blazers en de wat schorre voordracht wordt mooi geflankeerd door gospel-getinte achtergrondzang, “the blues bubbles from the ground in Memphis Town”.
Time leunt eveneens op prachtige tonen van de pianovleugel, terwijl Twinkle of Love voldaan op een zwierige Hammond melodie voorbij trippelt, voor de titeltrack volstaat een akoestische gitaar. Kilzer heeft ongetwijfeld even aandachtig naar de popmuziek van het Britse eiland geluisterd en ventileert dit in verfijnd songstructuren zoals It. In Flat Bed Truck horen we even echo’s van Chicago’s 25 or 6 to4 in de zanglijnen maar vooral een melodie van Beatliaans allure. Invloeden die nog sterker doorklinken in Woods Of Love, nauw aanleunend bij het raffinement van het betere Kinks werk. Kilzer vertelt telkens zijn eigen verhaal, handig verpakt in een toegankelijk repertoire, zonder evenwel naar ordinair radiovoer over te hellen.