×

Recensie

Roots

14 december 2016

Joe Purdy

Who Will Be Next?

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: MC Records

Who Will Be Next? Joe Purdy Roots 4 Joe Purdy – Who Will Be Next? Written in Music https://writteninmusic.com

Joe Purdy verruilde  Arkansas  voor Californië waar hij piano leerde spelen. Zijn rusteloze aard bracht hem naar andere plaatsen waar hij zijn songwerk verder uitwerkte. Op zo’n dozijn langspelers toont de hillbilly uit het Zuiden zich  als een adept van de authentieke folk van Woody Guthrie, Pete Seeger en uiteraard Dylan met zo’n inspiratiebronnen is het niet verwonderlijk dat Purdy zich op zijn veertiende langspeler als een onvervalste protesttroubadour profileert. De man bouwde in zijn thuisland vooral reputatie op met songwerk dat in de soundtrack van Lost, Grey’s Anthonomy en talloze andere films en tv-series opduikt.

De instrumentatie blijft zoals het past in het genre eerder sober, de gebruikelijke akoestische gitaar geeft meestal de toon aan sporadisch aangevuld met een viool en pedalsteel of een orgeltje zoals in de openingssong. New Year’s  Eve is een sombere, niet van cynisme gespeende persoonlijke boodschap waarin de songwriter wanhopig zichzelf en de rest van de wereld het beste wenst voor het komende jaar. “I hope I can find the courage  to speak there’s something that needs being said”, dat doet Purdy uitvoerig. In zowat elke song  duiken de excessen en de donkere kanten van de Amerikaanse samenleving op. Het orgeltje klinkt al wat grimmiger in Who Will Be Next ? waarin het vrije wapenbezit en de rampzalige gevolgen, die terug opduiken in Cursin’ Air, op de korrel genomen wordt. Children Of Privilege gaat over de raciale en andere vooroordelen die in het hedendaagse Amerika nog alomtegenwoordig zijn, met de volgende president wordt dat niet beter.

Het rustig op pedalsteel kabbelende Kristine, een wondermooie romantische roadsong vormt even een countrynesk rustpunt. Cairo Walls waarin citaten van Woody Guthrie passeren, is een vlammend pamflet dat menige gewelddadige episode van Amerika in herinnering brengt met een donkere bloemlezing van vermoorde politiekers, activisten en anonieme burgers die voor hun idealen het leven lieten. Voor muzikale innovatie moet je niet bij Joe Purdy zijn maar zijn rol als observator en begenadigd verteller is ronduit imponerend en nauwelijks te overschatten in deze donkere tijden. Na al die onheilstijdingen schemert weliswaar een straaltje hoop en verzoening door in Maybe We’LL Get Along Someday maar My Country, een wrange ode aan het ‘Grote Amerika’, sluit opnieuw meer dan ooit  aan bij de huidige situatie. Who Will Be Next?, die vraag is ondertussen helaas duidelijk beantwoord.



  1. New Year's Eve
  2. Who Will Be Next
  3. Children Of Privilege
  4. Kristine
  5. Cursin' Air
  6. Cairo Walls
  7. War Dogs (Refugees)
  8. Maybe We'll All Get Along Someday
  9. My Country