×

Recensie

Roots

28 juni 2017

James Elkington

Wintres Woma

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Paradise of Bachelors

Wintres Woma James Elkington Roots 4.5 James Elkington – Wintres Woma Written in Music https://writteninmusic.com

Met Winters Woma (oud Engels voor ‘het geluid van de winter’) brengt James Elkington een wondermooi solodebuut uit. Wie fan is van ambachtelijk gitaarwerk en muziek die schippert tussen Britse folk, avant-rock en jazzinvloeden is bij Elkington (een Englishman in Chicago) aan het goede adres.

Elkington (The Zincs, The Horse’s Ha) is inmiddels een veelgevraagde muzikant die al samenwerkte met onder meer Jeff Tweedy, Richard Thompson, Steve Gunn en Michael Chapman. Kortom : muzikanten die allen fan zijn van het rijkelijke geploeter met de zes (of meer) snaren.

Zijn soloalbum nam Elkington in een korte week op in de Wilco loft in Chicago, waar hij zijn wondermooie songs documenteerde en daarbij onder meer celliste Tomeka Reid – onlangs nog te zien in de Handelsbeurs overigens – en violiste Macie Stewart om een bijdrage vroeg. Veel van de in Amerika opgenomen nummers behandelen de connectie met het thuisland Engeland, zo blijkt.

Onmiskenbaar zit er een folky aspect aan het album (het weidse Grief Is Not Coming bijvoorbeeld), maar het album louter beschrijven als folkmuziek zou de rijkheid van zijn bronmateriaal en inspiraties (o.a. The Fall) oneer aandoen. Folk: ja, maar evengoed ook country, jazz, blues en een handvol andere genres duiken hier op.

Gemeenschappelijke noemer in die songs is de verkenning van bijzondere gitaartunings. Toch is het geen gitaarplaat in de strikte zin van het woord geworden. Daarvoor zijn de songs van Elkington, die zich hier omringt met contrabassist Nick Macri en percussionist Tim Daisy, te knap ingekleurd. Hoor bijvoorbeeld hoe Wading The Vapors sterk bepaald wordt door de cello en vocals van Reid.

Op een of andere manier doet het album aan alsof het afkomstig is uit een lang vervlogen periode. De wat archaïsche titel verwijst daar alleszins naar, evenals de manier waarop Elkington een stokoude traditional als The Parting Glass naar zich toe trekt. Hij houdt het bovendien doelbewust sober en eenvoudig, wat onder meer te merken is aan de summiere hoesnota’s met foto’s van Spencer Tweedy.

Heerlijk zijn de vloeiende gitaartokkels van Make It Up, dat zijn voordeel doet met een gedreven ritme, percussie en harmonieuze backing vocals. De songs zijn kort en doen niet zelden denken aan het vroegste werk van Nick Drake en helden als Bert Jansch. Elkington blijkt naast een begenadigd fingerpicker en vocalist ook een heel aardig componist die een feel heeft voor nuance (streepje pedalsteel hier, wat gitaarslides daar), zoals te horen is tijdens Hollow In Your House.

De variatie in stem en het experimentele komt dan weer goed tot uiting tijdens songs als When I Am Slow en The Hermit Census. Een van de hoogtepunten op dit album is Greatness Yet To Come die deels omwille van het energieke gitaarspel maar ook door de strijkers (viool, cello) danig indruk op ons maakt. Overigens zijn we niet de enigen die onder de indruk zijn, ook een gitaartalent als Richard Thompson spreekt lovend over het talent van de veelbelovende Elkington. Dat hij ook in een trager tempo uit de voeten kan bewijst dan weer de zondagsluie melanchholie van Sister Of Mine.

Fan van Nick Drake? Weerklinken namen als Bert Jansch en Steve Gunn bekend in de oren? Dan is dit album van Elkington – op Any Afternoon – helemaal voor jou.



  1. Make It Up
  2. Hollow In Your House
  3. Wading The Vapors
  4. Grief Is Not Coming
  5. When I Am Slow
  6. The Parting Glass
  7. The Hermit Census
  8. Greatness Yet To Come
  9. Sister Of Mine
  10. My Trade In Sun Tears
  11. Any Afternoon