In 1975 zet Clifford Antone met zijn bluesclub Antone’s  Austin op de kaart. Zijn ‘Home of The Blues’ plaatste legendarische zwarte Chicagobluesveteranen als Muddy Waters, Jimmy Reed, Otis Rush in de spots en haalde John Lee Hooker en de twee destijds nog levende Kings, Albert en BB naar de stad. De club lag aan de basis van een nieuwe blanke blueswave, The Fabulous Thunderbirds, Stevie Ray Vaughan, Delbert McClinton en Doug Sahm concerteerden geregeld in Antone’s. In ’87 kwam daar nog het gelijknamige platenlabel Antone’s Records bij dat tot in de jaren negentig onderdak verleende onder aan opkomend talent als  Lou Ann Barton, Sue Foley maar focust bovendien op vergeten bluesveteranen met nieuwe studiosessies en in de club geregistreerde concerten.

New West plukte vier bluesklassiekers uit de backcatalogus van Antone’s en brengt ze verpakt in een fraaie lederlook verpakking opnieuw uit. Naast de op hoogwaardig vinyl geperste uitvoering  worden die heruitgaven ook op  cd-formaat uitgebracht in een miniatuurversie.  Eerste in de rij is James Cotton.

De legendarische harmonicaman leert het vak van Sonny Boy Williamson, amper negen komt Cotton onder de hoede van de  harmonicapionier die hem in het vak initieert. Enkele jaren later creëert hij zijn eigensound. Als teenager heeft hij zijn eigen radioshow in West Memphis, werkt samen met Howlin’ Wolf en neemt vanachter de drumkit enkele singles op voor Sun.

Als Muddy Waters in Memphis verzeilt zonder Junior Wells ruikt Cotton zijn kans en volgt de bluesgigant naar Chicago, helaas is het vooral Little Walter die  eind jaren vijftig op de Chess sessies van Waters figureert maar Cotton zal jarenlang deel uitmaken van de vaste tourband van de ‘Hoochie Coochie Man’.

in ’66 kiest Cotton voor het solopad, een jaar later debuteert hij op het Verve label met gitarist Luther Tucker en, in de jaren zeventig komt Matt ‘Guitar’ Murphy er bij op 100% Cotton.

High Compression toont een verdere evolutie naast de traditionele Chicago blues komt Cotton aanzetten met funky harpstuff. In 1990 verenigt Harp Attack! Cotton met harpgiganten als Wells, Carey Bell en Billy Branch. Cotton was ook een van de eerste muzikanten die een concert in de club in Austin vereeuwigd zag. Het uit ’88 daterende Live at Antone’s Nightclub behoort overigens eveneens tot de heruitgavereeks van New West. Drie jaar later nodigt Clifford Antone Cotton opnieuw uit, dit keer in de studio. De sessies voor Mighty Long Time draaien uit op een reünie met de gitaristen Tucker en Murphy terwijl ook pianist Pinetop Perkins en de ritmetandem Will Smith/Calvin Jones voortreffelijk ondersteunen.

Het wordt een boeiende  muzikale trip in de tijd waarin de verschillende periodes van Cottons muzikale loopbaan aan bod komen. Zijn oude baas Waters wordt met een accurate interpretatie van Blow Wind Blow bedacht. De stembanden zijn ondertussen nog wat meer uitgerafeld maar het harmonicaspel van Cotton klinkt nog opmerkelijk vitaal zoals in Little Walters Everything Gonna Be Allright blijkt.

In Moanin At Midnight huilt hij als de oude Wolf met de bijdrage van gastgitarist Hubert Sumlin kli(n)kt het als weleer en dat geldt evenzeer het nog altijd fantastische Three Hundred Pounds of Joy. Mark Kazanoff voert de strakke blazerssectie aan en Sumlin krijgt assistentie van producer Derek O’ Brien. Die gitarist is er ook bij als het vroegste werk van Cotton aangesneden wordt met Straighten Up Baby, aangedreven door het puntige spel van Jimmy Vaughan dat ook in Hold Me In Your Arms, die andere song uit de Sunperiode, opduikt in verzengende slides.

Cotton was altijd al een toegewijde fan van Bobby ‘Blue’ Bland, de betreurde bluescrooner zou een halfbroer zijn van Cotton. Met de inbreng van gitarist Wayne Bennett wordt hier een overtuigende reconstructie van Stormy Monday gedebiteerd. Na het instrumentale Northside Cadillac keert Cotton terug naar zijn jeugdjaren en stapt nog eens nadrukkelijk in de voetsporen van zijn mentor Sonny Boy Williamson met Mighty Long Time. De oorspronkelijke release was al meer dan behoorlijk gevuld, bij deze heruitgave vind je nog vier tot dusver onuitgebrachte  bonustracks extra.

Dit initiatief opent nieuwe perspectieven voor de muziekfans die na de faillissementen van platenlabels als Atone’s en Watemelon Records op hun honger bleven. Nu New West de catalogus beheert mogen we in de toekomst nog meer fraais verwachten, al dan niet aangevuld met onuitgebrachte stuff.

Bonus Tracks:

13. Every Night and Every Day

14. Cotton Crop Blues

15. Got My Nose Open

16. Too Many Drivers