×

Recensie

Roots

02 oktober 2018

J.P. Harris

Sometimes Dogs Bark At Nothing

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Free Dirt Records

Sometimes Dogs Bark At Nothing J.P. Harris Roots 4.5 J.P. Harris – Sometimes Dogs Bark at Nothing Written in Music https://writteninmusic.com

Als tiener stapt J.P. Harris tijdens een zomernacht op een Greyhoundbus en laat zijn thuishaven in Alabama voorgoed achter zich. Tijdens jarenlange, vaak eenzame, omzwervingen overleeft hij als landarbeider, houthakker en timmerman, leidt een zwervend bestaan als muzikant en zingt country traditionals voor de schaapherders van het Zuidwesten. Later reist hij al liftend en met vrachttreinen door het land. Om in zijn levensonderhoud te voorzien neemt hij af en toe slecht betaalde jobs aan en blijft actief als timmerman.

Zo’n tien jaar geleden begint J.P. de ervaringen die hij onderweg beleeft in songs te verwerken. Die komen in 2012 op I’ll Keep Calling terecht, het met authentiek klinkende countrystuff gevulde debuut komt in een schuur in Louisiana tot stand. Voor de opvolger Home Is Where The Hurt Is reist hij met zijn band The Though Choices af naar Ronnie’s Place, de vroegere studio van Ronnie Milsap in Nashville.

Met zijn lange ruige baard en weelderige tattoos past Harris niet bepaald in het plaatje van de traditionele countryman. Dat is nochtans wat we weerom voorgeschoteld krijgen op het derde album Sometimes Dogs Bark at Nothing. Harris werkte intens samen met producer Morgan Jahnig, de bassist van Old Crow Medicine engageerde enkele toplui. Op de sessies in Sound Stage in Nashville werden naast fiddleman Chance McCoy (OCM) en Mark Sloan, eerder met JP in de studio, nog enkele voortreffelijke muzikanten gesignaleerd.

Die komen meteen aan bod in de door hammondorgel gelanceerde opener JP’s Florida Blues #1, een behoorlijk stevige roadhouse rocker. Het op akoestische picking gebouwde Lady In The Spotlight, verhaalt de ervaringen van het meisje uit het platteland dat naar de grote stad in California afreist wanhopig op zoek naar fame and fortune. Vervolgens tekenen we een eerste hoogtepunt op als Harris een pijnlijk, persoonlijk thema aansnijdt in When I Quit Drinkin’. Fiddle, pedalsteel en de trillende zang zorgen voor de onvervalste sfeer van de honky tonks van weleer, evenwel zonder in de gapende valkuil van onpersoonlijke retro te tuimelen.

Dat de strijd met de fles nooit helemaal gestreden is vernemen we enkele songs verder in I Only Drink Alone, een fraai slepende pianoballade. Al even aangrijpend klinkt het door treurige snarentwang ondersteunde duet met Kristina Murray. “I was born a runaway, the leaving comes natural that’s what they say, guess I never had  the mind to pay”. Het blijft inderdaad ‘a hard road’ om terug te keren naar de geborgenheid van de thuishaven.

Miss Jeanne Marie is een superieur gecroonde ballade die het countrygenre overstijgt en dicht in de buurt van het betere werk van Neil Diamond komt. Ter afsluiting reconstrueert het op onstuimige gitaarakkoorden geënte Jimmy’s Dead And Gone het levensverhaal van de zwaar bebaarde troubadour met de vaart van een op hol geslagen locomotief. Verplichte aanschaf voor een beetje liefhebber van tijdloze country en vintage honky tonk.



  1. JP's Florida Blues #1
  2. Lady In The Spotlight
  3. When I Quit Drinking
  4. Long Ways Back
  5. Sometimes Dogs Bark At Nothing
  6. Hard Road
  7. I Only Drink Alone
  8. Runaway
  9. Miss Jeanne-Marie
  10. Jimmy's Dead And Gone