×

Recensie

Roots

17 mei 2019

J J Cale

Stay Around

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Because Music

Stay Around JJ Cale Roots 4 J J Cale – Stay Around Written in Music https://writteninmusic.com

Binnenkort is het zes jaar geleden dat J.J. Cale aan een hartaanval bezweek, een bericht dat haast geruisloos tussen de plooien viel. Dat was ook een beetje het verhaal van zijn muzikale verrichtingen. Toevallig ontdekte ik JJ’s muziekjes in 1972 op een sampler van het Shelter label. Zijn haast mompelend gebrachte liedjes leken wel  veredelde demo’s tussen de blues van Freddie King en zijn flamboyante stadsgenoot Leon Russell.

Het in Tulsa, Oklahoma ineen geknutselde songwerk drijft op een amalgaam van blues, country en rock’n roll die hij in Nashville oppikt bij westernswing en rockcombo’s en in een uiterst relaxte benadering, aangevuld met intimistische jazzy toetsen assimileert. Het oorspronkelijk in 1966 als b-kantje van een single uitgebrachte After Midnight introduceert die volstrekt unieke, als laidback gecatalogiseerde Tulsa stijl, en vormt een niet te onderschatten invloed op latere generaties van muzikanten.

Als Clapton  After Midnight op zijn solodebuut introduceert en  nadien ook Cocaine opneemt, komt JJ Cale even in de spots en krijgen ook werkstukken als Naturally wat meer aandacht. Het debuut met de wasbeer op de cover dat naast een tragere, herwerkte versie van After Midnight het wonderlijke Magnolia bevat, de opvolgers Really en bovenal Okie blijven te koesteren pareltjes. Troubadour met Cocaine bereikt het grote publiek maar Cale trekt zich liever terug in zijn homestudio en blijft daar nieuw songwerk inblikken dat sporadisch het daglicht ziet.

In 2004 wordt na een  lange onderbreking To Tulsa and Back uitgebracht. Na The Road To Escondido, een samenwerkingsproject met Clapton,  volgt er tien jaar geleden nog Roll On. Het laatste  teken van leven dat we van de lichtjes geniale kluizenaar opvangen, is zijn bijdrage aan Clapton’s Old Soc. Cale’s dankbare vriend laat na zijn dood, samen met andere notoire adepten als Tom Petty en Mark Knopfler, met Dire Straits eveneens in niet geringe mate schatplichtig aan Cale, zijn waardering blijken met The Breeze.

Een deel van de niet onaanzienlijke resterende voorraad wordt nu eveneens postuum vanonder het stof gehaald door vriend en producer Mike Kappus en zijn weduwe. De evenmin ongetalenteerde muzikante en songwriter Christine Lakeland leerde Cale in de tweede helft van de jaren zeventig kennen en is sindsdien op zowat elke langspeler aanwezig. Het door haar gecomponeerde My Baby Blues is de eerste song waarbij ze in 1977 haar man flankeerde. De overige nooit eerder uitgebrachte tracks zijn van Cale zelf en sluiten naadloos aan bij het vertrouwde repertoire.

“Turn the lights down low” mompelt Cale in de huppelende opener met de onnavolgbare, typerende mix van ritmische gitaartjes en slidewerk dat ook de al even karakteristieke gedubde zangpartijen ondersteund, in Winter Snow worden die met fraai snarenwerk gelardeerd. “Stay around “smeekt de troubadour in de gelijknamige titelsong en we blijven ademloos verder luisteren.

Of Cale nu moederziel alleen de klagende countryblues van Girl Of Mine en If We Try debiteert of omringd met notoire lui als Spooner Oldham, Jim Keltner, Tom Cogbill… en zijn geliefde Christine op wat ruimer geïnstrumenteerde passages zoals Long About Sundown of het prachtige, door piano ondersteunde Tell Daddy focust. Cale is helemaal zichzelf en zorgt met deze superieure restantjes voor een meer dan waardig eerbetoon, fraai uit fadend met het knappe gypsyjazz miniatuurtje Don’t Call Me Joe.



  1. Lights Down Low
  2. Chasing You
  3. Winter Snow
  4. Stay Around
  5. Tell You 'bout Her
  6. Oh My My
  7. My Baby Blues
  8. Girl Of Mine
  9. Go Downtown
  10. If We Try
  11. Tell Daddy
  12. Wish You Were Here
  13. Long About Sundown
  14. Maria
  15. Don't Call Me Joe