Wat een fenomeen blijft Glen Hansard toch. Een 4-track EP uitbrengen en daarop een song zetten die echt iedereen wegblaast. EP afsluiter Return is een zo ongelooflijk indringende song bomvol emotie zoals alleen Hansard die met zijn krachtige stem kan brengen. Adembenemend.

Dat de combinatie Hansard en pianist Thomas Bartlett een uitmuntende is bewees Hansards laatste album Didn’t He Ramble maar al te goed. Met terugwerkende kracht was het album natuurlijk echt wel een van de allerbeste albums van vorig jaar. De 4 tracks tellende A Season On The Line EP is een erg fraaie aanvulling op dat album.

Het lekker stevig rockende Didn’t He Ramble, het titelnummer dat niet op het album te vinden was, met zijn heerlijk uitgelaten blazers is de perfecte binnenkomer. Een song die een perfecte kruising tussen het werk dat Hansard maakte met The Frames en zijn solowerk genoemd mag worden. Way Back In The Way Back When is Hansard op z’n meest bluesy. Een lekkere, helaas niet erg beklijvende wat voorspelbare song, die in een livesetting echter zeker wel voor een fijne afwisseling in repertoire zal zorgen.

Het prachtige Let Me In en het eerder genoemde Return brengen dan weer het beste dat Hansard in zich heeft optimaal naar voren. Het zijn beide breekbare liefdessongs waarin een zo prachtige spanning wordt opgebouwd dat ze al snel optimaal kippenvel bezorgen. Met exact de juiste arrangementen met strijkers klinken het akoestische gitaarwerk en die warme vaak zo heerlijk uitgelaten stem van Hansard intiem en intens.

De combinatie Hansard-Bartlett werkt zo geweldig omdat Bartlett ongelooflijk goed aanvoelt waar de songs van Hansard iets extra’s nodig hebben. En zijn pianospel komt steeds precies op het juiste moment in de songs binnen zonder prominent te worden. Alles draait om Hansard en zijn intense stemgeluid en Bartlett brengt met steeds exact de juiste akkoorden en pianoaccenten extra warmte en sfeer. Luister in dat geval al helemaal naar Return. Want wat een song is dat. Een song die diep in het hart raakt. Ik durf het bijna niet te zeggen maar Return is bijna net zo mooi als het hemelbestormend mooie Bird Of Sorrow. Alleen voor Return is de A Season On The Line EP al de aanschaf waard.