Gerry Spehar
I Hold Gravity
Zo’n drie decennia verdwijnt Gerry Spehar uit de spots, in de jaren zestig verzeilt hij in Parijs midden in de studentenrevolte en trekt al buskend verder in Europa. Gerry Sephar keert terug naar Colorado en zijn jeugdliefde. Met zijn broer George zet Spehar een duo op. Samen met nog een andere broer vormen ze The Spehar Brothers die destijds furore maken in het clubcircuit van The Midden Westen. Beginjaren tachtig werkt hij samen met Bobby Allison. Na de geboorte van een tweede dochter halverwege de jaren tachtig besluit Sephar het onzekere bestaan van muzikant om te ruilen voor een vaste job in de bank. In zijn vrije tijd blijft hij musiceren met Allison. Ondanks een finale plaats in de Wrangler Country Showdown en een deal met een interessante uitgeverij kiest Spehar voor een lucratieve job in Los Angeles. Ondertussen blijft hij nummers componeren, met zijn vrouw Susan, en oude vriend Allison.
I See Hawks In L.A. is de perfecte backingband om na een break van dertig jaar de gevarieerde countryroots van Spehar en Susan te ondersteunen. Het op een combinatie van dreigende drumroffels en een door Crazy Horse geïnspireerd gitaarspan voort denderende Dirt verwijst met pompende ritmiek naar de familie roots in de ranches en mijnbouw van Colorado. “Dirt, dirt shovel till It hurt”, je voelt het zweet en gitzwarte stof. Accordeon, fiddle en dobro creëren even een ontspannen countryneske sfeer in Muleshoe Mules en met God Lubbock belanden we in de prairie van Texas waar de wind en verzengende hitte vrij spel heeft.
Sephar weet met zijn warme, met Gordon Lightfoot verwante timbre, telkens beklijvende associaties op te roepen met het harde leven en labeur van de werkman in de verschillende regio’s. Mr & Mrs Jones, een uitgesponnen psychedelisch bluesy epos, knap opgebouwd met zwierige orgelgrooves en vinnige gitaarreplieken, imponeert bij de eerste beluistering terwijl Here In The Pass achteloos voorbij kabbelt. In tegenstelling tot het strijdvaardige Be Nemanic, samen met Ed Nemanic, een neef van Big John Nemanic, de legendarische wortstelaar, gecomponeerd en in broeierige countryfunk verwerkt.
De titelsong , het breekbare I Hold Gravity is een ontroerende, oprechte ode aan Susan, Spehar bezingt zijn liefde voor de vrouw waarmee hij vijftig jaar samenleefde en die tijdens de opnamesessies overleed, gelukkig kon ze de definitieve versies van hun songwerk nog beluisteren. How You Get To Heaven From L.A. is een definitief eresaluut “I’m not your priest, I don’t have peace to give so go seek absolution every day in your way”. Gerry Spehar moet nu alleen verder als eenzame troubadour met zo’n fraai songwerk moet dat zelfs na dertig jaar stilte lukken.