Een jaar na de bluesy getinte voorganger Karma & The Big Caboose inviteert (bas)gitarist en zanger Doug Prescott de luisteraar andermaal op een fijne trip door Americanaland.  Dat gebeurt opnieuw met efficiënte ondersteuning van het gitaristentrio Tommy Hartley/James Merrit/ Kenny Johnson, de vaste ritmesectie en enkele zorgvuldig geselecteerde gastmuzikanten. In de titelsong is dat trompetter Eric Kulz. De meeslepende westernsong met spannende gitaartwang en ijle trompetjes kan zo in een soundtrack van Ennio Morricone terwijl het op een gelijkaardig recept gebaseerde Wild Ones en het instrumentale Riding evenzeer aanspraak maken om zo’n lekker ouderwetse western te ondersteunen.

Voor het overige krijgen we een uiterst afwisselend songpallet voorgeschoteld. Bill Payne staat dit keer niet op de gastenlijst. De pianoriedels die Tony  Bowman debiteert, in het van M.S.G.The Acoustic Trio geleende, I Need More Trouble Like That, zijn op onweerstaanbare honky tonk leest geschoeid en vormen samen met de gitaarslide een fijne combinatie die je bij de vroege Little Feat wel eens aantrof. De reis gaat verder richting Zuiden met een tussenhalte in Tulsa, thuishaven van de JJ Cale, Cat Got Your Tongue roept herinneringen op aan de typerende laidbackstijl van de betreurde snarenplukker.

Uiteraard mag New Orleans niet ontbreken in een roadtrip in de zuidelijke staten. Na een bluesy intermezzo met Keeping The Demons at Bay vormt Real Gone Jack een mooie ode aan de Crescent City met sprankelend funky pianospel en weerom gekleurd door inbreng van de blazerssectie. Het siert Doug Prescott dat  hij de oorspronkelijke bewoners van prairieland  in zijn project betrekt.  In een bonustrack krijgen ze het laatste woord in een met authentieke Indiaanse chants en karakteristieke percussie gelardeerde uitvoering van de titelsong.  Knap staaltje Americana.