Krankenhaus is in 1993 het tweede album van De Kift. De kern van de band bestaat uit Ferry Heijne (stem, gitaar, accordeon, koper), Wim ter Weele (slagwerk) en Niels de Wit (bas, gitaar, banjo, riet). ‘Ter gelegenheid’ van dit nieuwe werkstuk van De Kift werken echter nog een flink aantal muzikanten en vocalisten mee met het trio, waaronder dichter Eddie Kagie, die zijn stem op vier nummers laat horen.

Krankenhaus wordt verpakt in een sigarenkistje en is daardoor alleen al een album dat de aandacht grijpt. Bij beluistering blijkt de muziek ook nog eens bijzonder de moeite waard te zijn. Het album is gebaseerd op oude Europese muziek en de boeken van schrijvers als E.M. Remarque, Jan Arends en vooral de anti-militaristische Duitse schrijver Wolfgang Borchert. Het resultaat is een tijdloos, doorwrocht werk; een indringende mix van fanfare en hoempamuziek met weinig verhullende, meeslepende teksten over honger, oorlogen, gekte, vertwijfeling en doorzettingsvermogen.

Opener De maan roept beelden op van een stad in het donker, een verlaten kermis. Hier en daar brandt nog licht, bijvoorbeeld in een kroeg. De maan schijnt en ‘drijft als een vuile eierdooier op de bosbesblauwe soep van de nachthemel’. En verderop zijn de kraaien overal, ‘zwart en grijs en heesgekrast’ (Kraaien). Desolaat koper weerklinkt in Onbevreesd maar zonder moed: ‘Timms lippen waren treurige strepen, 20 jaar oud, hongerig en dun van veel vervroegde bitterheid.’

De Kift zit muzikaal en tekstueel haar onderwerpen dicht op de huid. Het is regelmatig alsof een trage maar intense speelfilm voorbijtrekt. Een film over de strubbelende mens, met al zijn overlevingsdrang. Slapeloos en radeloos, zoals in Jawel kolonel en hongerig in Oudejaarsavond (‘…er is niets dat vanzelfsprekend is. Alleen honger. De honger is vertrouwd’). Ferry Heijne’s levendige voordracht komt krachtig binnen, zoals bijvoorbeeld in het enorm expressieve Links 2 3 4, een nummer dat verder vooral wordt gedragen door akoestische gitaar: ‘Moeder! Moeder!’

Op Kom in m’n boot keert De Kift op het einde weer terug naar het muzikale thema van De maan. Er gloort hoop want ‘er is niets in deze wereld dat lang erg blijft’. Maar toch… De wereld lijkt los zand, de samenhang is weg. ‘Kom in mijn boot… Het is een goede nacht om te drinken…’.

De naam van De Kift is met Krankenhaus definitief gevestigd. De plaat krijgt behoorlijk wat aandacht in de media en de band treedt in 1993 en de daaropvolgende jaren veel op in Nederland. Ook Frankrijk en Duitsland worden regelmatig aangedaan. In 1995 verschijnt zelfs een Duitstalige versie van Krankenhaus.