×

Recensie

Roots

12 maart 2015

Dayna Kurtz

Rise And Fall

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: Kismet

Rise And Fall Dayna Kurtz Roots 4.5 Dayna Kurtz – Rise And Fall Written in Music https://writteninmusic.com

Emoties en muziek. Ze gaan vaak hand in hand. Emotie in muziek is herkenbaar voor luisteraars. Niet iedereen waardeert die emotie echter altijd op dezelfde manier. Rise And Fall van Dayna Kurtz is een album dat meer dan een vleugje emotie in zich draagt. Het is eveneens een album dat geesten scheiden kan. Dat kan zijn vanwege de aard van de nummers, het kan zijn vanwege de zanglijnen waar Dayna de luisteraar in meeneemt, het kan zijn, hoe onwaarschijnlijk dat misschien ook lijkt, vanwege haar stem.

Dayna brengt, na een aantal albums die veelal bewerkingen bevatten van werk van anderen, een album uit, dat op een enkele cover na, alleen maar eigen nummers bevat. Het album werd opgenomen na het beëindigen van een relatie en na het overlijden van haar vader. Beide heftige gebeurtenissen die in elk geval er aan bijdragen dat het album bepaald niet zielloos klinkt.

Wanneer je het album beluistert, klinkt het alsof Dayna na beide ingrijpende momenten in retraite is geweest en haar beleving in liedjes heeft gegoten. Het is zeker niet zo dat het album je overspoelt met een teveel aan emotie. Daarvoor voelt het veel te authentiek. Dayna, in Nederland geroemd en geliefd sinds haar Postcards From Downtown uit 2002, zoekt niet de gemakkelijke weg van één muzieksoort, maar begeeft zich over een breed van spectrum aan Amerikaanse muziek. Ze doet dat steeds authentiek, steeds spaarzaam in begeleiding en oprechte emotie.

Het koortje geeft het openingsnummer een gospelsfeer, er is onmiskenbare soul in in You’re Not What I Need (But You’re All That I Want), er is een altcountry gevoel in Raise The Last Glass, er is indie, jazzy beleving en er zijn ballads van een intensiteit zoals Jeff Buckley die in zijn nummers aan de dag wist te leggen. Variatie in muzieksoort is troef en dat maakt het album beluisteren al een prettige ervaring. Er is veelal de combinatie met spaarzame instrumentatie. Eat It Up is een uitzondering, maar vestigt door het arrangement en de klankkleur ervan juist ook de aandacht op zich.

De andere pilaar waar het album op bouwt, is Dayna’s stem. If I Go Firstbegint bijna á la Jeff Buckley, met zijn donkere gitaarklanken. Toch is het niet de gitaar die hier de ruggengraat vormt, maar de stem van Dayna. Een heel mooi nummer dat in intensiteit onnavolgbaar lijkt. Onnavolgbaar tot The Hole zich aandient waar de stem van Dayna je meeneemt in de beleving van een nabestaande die een gat graaft voor een dierbare en tegelijkertijd herinneringen aan die dierbare ophaalt, in de beleving van dat overlijden. Het nummer is geschreven naar aanleiding van het overlijden van haar vader. In soberheid zeer indringend en mooi.

Het album bezingt zowel liefde in alle tragiek, de dood als ook de laatste dag van het leven in extremis; wat gebeurt er op die laatste dag? De onderwerpen zijn daarmee geen aaneenrijging van plezanteriën, het album is geen vrolijk bezingen van het leven, maar zoals wel vaker, het is de pracht die in de uitvoering zit. En die is bij dit album zeer, zeer groot. Dayna heeft een heel persoonlijk album gemaakt. Misschien wel haar mooiste tot nu toe.



  1. It's How You Hold Me
  2. You're Not What I Need [But You're All That I Want]
  3. Raise the Last Glass
  4. If I Go First
  5. Eat It Up
  6. Yes, You Win
  7. Far Away Again
  8. A Few Confessions
  9. The Hole
  10. You'll Always Live Inside of Me