Natuurlijk was Dawes al nooit een band om puur binnen het genre Roots in te delen. Met hun laatste album All Your Favorite Bands schoven ze van alternative country-rock al meer richting pop. Met hun nieuwe, vijfde, album We’re All Gonna Die nog veel meer zelfs. Het maakt hun muziek er alleen maar interessanter op.

Dat Taylor Goldsmith een groot songschrijftalent heeft mag met het fijne oeuvre dat de band onderhand heeft, al wel heel duidelijk zijn geworden. Zijn songs worden met elk album niet alleen persoonlijker maar ook eigener. Werden deze vroeger nog wel eens vergeleken met die van anderen op We’re All Gonna Die mogen we daar niet meer van spreken. Dat zou hun nieuwe songs, sterk beïnvloed door de algemene en rijke muzikale kleur die de Amerikaanse staat Californië vanaf de jaren 60 veroorzaakt heeft, heel erg tekort doen.

We’re All Gonna Die is ondanks zijn donkere titel absoluut geen donker album. De band klinkt fris en de songs klinken verrassend opgewekt. Wat Dawes zo’n lekkere band maakt is dat er wel altijd die wat rauwe kant aan hun muziek blijft zitten. Altijd klinkt er wel even wat vreemds en onverwachts overheersend waardoor de songstructuur verandert. Albumopener One Of Us, met zijn opvallender beat, klinkt poppier dan we de band ooit gehoord hebben. Het daarop volgende, uitstekende, titelnummer heeft eenzelfde maar dan ingetogener opgewektheid en het daarop volgende Roll With The Punches klinkt zelfs opvallend aanstekelijk. Het eerste drietal songs maakt wel heel duidelijk dat Dawes een flinke verfrissing hebben doorgemaakt.

We’re All Gonna Die is een album vol aanstekelijke songs en misschien wel de beste plaat die Dawes tot nu toe maakte. Nummers als Picture Of A Man, het ook weer zo ontzettend aanstekelijke Less Than Fives Miles Away en For No Good Reason maken dat maar al te goed duidelijk. Songs met precies de juiste, soms met strijkers verrijkte, arrangementen die de songs alleen maar versterken. En hoewel de band muzikale vrienden als Jim James (My Morning Jacket) en Brittany Howard (Alabama Shakes) uitnodigde mee te doen is het toch vooral de band zelf die laat horen tot de frontlinie van de Amerikaanse popmuziek te behoren.