Zes jaar na het erbarmelijk slechte Scream revancheert Chris Cornell zich op fraaie wijze met Higher Truth. Hij heeft de elektronische poprotzooi achter zich gelaten en gekozen voor een aanpak waarbij zijn fantastische stem en akoestische gitaar centraal staan. Het levert een mooi, vaak ingetogen album op dat moeiteloos in de categorie singer-songwriter kan worden ingedeeld.

Cornell neemt behalve de zang en gitaar ook de baspartijen, mandoline, mondharmonica en percussie voor zijn rekening. We kunnen dus met recht spreken van een soloalbum. De overige instrumentatie komt op naam van producer Brendan O’Brien, een man die Cornell al kent sinds de hoogtijdagen van de grunge. O’Brien produceerde het laatste album van AC/DC en zorgt ook op dit album voor een prachtige, uitgebalanceerde sound.

De single Nearly Forgot My Broken Heart is een meer dan overtuigende start en bewijst dat vijftiger Cornell nog niets aan vocale kracht heeft ingeboet. Integendeel, al die schreeuwpartijen bij Soundgarden en Audioslave lijken zijn ruwe stem verder geslepen te hebben tot een machtig instrument. Cornell’s reflectieve teksten geven menig liedje een enigszins intiem, melancholisch karakter en dat werkt goed op liedjes als Dead Wishes en Worried Moon (met mondharmonica solo). Bij het vierde nummer begint de verveling door het gebrek aan variatie toe te slaan. De liedjes zijn stuk voor stuk goed, maar nergens wordt het echt steengoed. Het lukt Cornell niet zichzelf te ontstijgen en met echt memorabele melodielijnen op de proppen te komen. Neem Josephine; een simpel akoestisch liedje dat al na een minuut verveelt en alleen door die machtige stem overeind blijft. Wat Cornell op zijn solodebuut Euphoria Morning wel lukte, lukt nu niet meer. Cornell gedijt het best met een paar goede songschrijvers om zich heen. Nu zingt Cornell beter dan andere singer songwriters, maar zonder enkele sprankelende liedjes is zelfs een stem van vier octaven niet genoeg. Higher Truth is een enorme sprong voorwaarts zijn ten opzichte van uitglijder Scream, maar het komt niet in de buurt van King Animal, het meest recente Soundgarden album.