×

Recensie

Roots

06 februari 2012

Carolyn Wonderland

Peace Meal

Geschreven door: Ella-Milou Quist

Uitgebracht door: Blue Rose

Peace Meal Carolyn Wonderland Roots 4 Carolyn Wonderland – Peace Meal Written in Music https://writteninmusic.com

Carolyn Wonderland (1972) startte twintig jaar geleden haar carrière als zangeres en gitariste in Houston. Eind jaren ’90 verhuisde ze naar Austin, Texas. Ze heeft zes albums uitgebracht onder de naam Carolyn Wonderland and Imperial Monkeys en pas vanaf Alcoholand Salvation uit 2001 bracht ze onder haar eigen naam vier cd’s uit, inclusief haar nieuwste release Peace Meal. Ze toerde met grootheden als Buddy Guy en Johnny Winter en jamde met mentor en vriend Bob Dylan. Toch hebben wij aan deze kant van de oceaan nauwelijks van haar gehoord, maar daar zou nu wel eens verandering in kunnen komen. Peace Meal is Wonderland’s debuut bij Blue Rose Records en wordt eveneens betiteld als haar echt grote doorbraak.

Zes van de twaalf tracks op de plaat zijn door Wonderland zelf geschreven en de andere helft zijn covers. Het eerste, en tevens het sterkste nummer van de cd, is What Good Can Drinkin’ Do van Janis Joplin, waarmee ze eveneens vaak wordt vergeleken door haar stemgeluid. Ook Two Trains van Muddy Waters en Bob Dylan’s Meet Me In The Morning komen erg goed uit de verf. Eerlijk gezegd doen de covers het beter dan Wonderland’s eigen songs, hoewel er ook eigen geschreven juweeltjes tussen zitten. Het prachtig ingetogen Usurper, dat vergezeld gaat van een vreemde bijna psychedelische gitaarrif en toetsen, en het uptempo bluesrocknummer No Mercy zijn daar voorbeelden van. Afsluiter Shine On, ook geschreven door Carolyn zelf, is mooi en melancholiek, maar valt volledig uit de toon met de rest. De hele plaat ademt rauwe bluesrock uit en Shine On is een countrysong. Persoonlijk had ik ervoor gekozen om het niet mee te nemen op dit album, maar wellicht op een volgende die dan ook wat meer countryinvloeden zou bevatten. Overigens geeft het wel de veelzijdigheid van deze dame weer. Naast de country en bluesrock invloed, heeft Wonderland ook een soul- en gospel geluid zoals op de ballad Golden Stairs en het gospelachtige Only God Knows When. Bovendien kan de Amerikaanse naast een behoorlijk partijtje gitaar spelen (meer dan eens vergeleken met het gitaarspel van Stevie Ray Vaughan), ook een aardig deuntje laten horen op de trompet, accordeon, piano, mandoline en lapsteelgitaar. Ze is echt een multi-instrumentalist. Credits ook voor Cole El-Saleh die zorgt voor de fijne toetsenpartijen op de keyboards en de toetsenbas, en voor drummer Rob Hooper, die met zijn strakke drumspel de songs een extra lading geeft.

Met haar energieke, pure, eerlijke en authentieke bluessound, haar krachtige stem en sterke gitaarspel is het niet ondenkbaar dat ook Europa valt voor de roodharige Texaanse. Peace Meal is een sterk album waarbij de blues vanuit Wonderland’s tenen komt en ze haar ziel en zaligheid in haar muziek legt. Daarnaast toont ze haar veelzijdigheid en laat ze zien dat covers ook erg goed kunnen zijn. Mijn hart heeft deze rockende bluesgitariste in ieder geval gestolen.



  1. What Good Can Drinkin' Do
  2. Victory of Flying
  3. Only God Knows When
  4. St. Marks
  5. Golden Stairs
  6. Dust My Broom
  7. I Can Tell
  8. Usurper
  9. No Exception
  10. Meet Me in the Morning
  11. Two Trains
  12. Shine On