De uit Canada afkomstige Cam Penner stelt onomwonden: “It’s going to get worse before it gets better”. Op zijn inmiddels vierde album profileert Penner – die bij een daklozencentrum werkt – zich sterk als verhalenverteller. Want ook al hoor je op ‘At War With Reason’ de meest bijzondere klanktexturen en geluiden opduiken, het zijn enorm donkere verhalen die centraal staan.

Bij de beluistering van ‘At War With Reason’ duiken verschillende referenties op. Al doen die er niet zo gek veel toe als je beseft dat Penner (met hulp van de eveneens uit Canada afkomstige Jon Wood) een heel eigen geluid aanboort. Deels bouwt hij voort op het beste uit de folk, roots en bluesbeweging, hetgeen hij – zoals de titel al weggeeft – ook nog eens aandikt met een zekere maatschappelijke urgentie. ‘At War With Reason’ bevat dan ook een stevige dosis maatschappijkritiek.

Zo schopt Penner, een selfmade muzikant wiens talent omgekeerd evenredig is met de aandacht vanuit pers, je met schijnbaar gemak een geweten. In tien liedjes, verdeeld over twee evenwaardige plaatkanten, brengt hij een werkstuk dat het vooral moet hebben van authenticiteit en oprechtheid.

Wie hem verslijt voor rafelige, halfvergane americana, heeft het hier eenvoudigweg mis. Dat heeft mogelijkerwijs veel te maken met vooringenomenheid. Zo is er het type ‘kritische’ luisteraar die meent dat folkartiesten vooral oude zeuren zijn met akoestische gitaren en een niet te begrijpen fixatie voor Bob Dylan. Zij gaan aan ‘At War With Reason’ een meer dan vette kluif hebben.

Vooral ook omdat Penner, in samenspraak met Wood, zich op muzikaal vlak vooral laat leiden door die sounds die er momenteel toe doen. Slimme, clever gebruikte elektronica, een fikse dosis stutterende hip-hop en warmbloedige soul vormen zowaar het DNA van deze plaat. Al wordt er ook wel gebruik gemaakt van akoestische gitaren. Waarmee Penn/Wood zowel de traditioneler ingestelde fanbasis bedient evenals de wat jonge(re) muziekliefhebbers.

De op kriskras in alle bochten draaiende opener Gather Round maakt het al duidelijk. Komt allen samen, vrienden en vriendinnen, ik heb iets te vertellen. Of neem het duistere, grimmige East Side waarin gekke keys en scherpe gitaarlijnen om elkaar tuimelen. Iets verderop: het sobere, aangrijpende Poor You waarin Penner aandacht vraagt voor de toenemende armoede en sociale ongelijkheid.

De kern, zo leren verschillende luisterbeurten, zit in de verhalen die Penn brengt. Zoals het prikkelende en assertief om zich heen schoppende Lights On (High School Musical) dat met bluesy gitaarslides en een stuiterende hiphopbeat de waanzin verklankt van een zoveelste lone wolf die een school onder vuur neemt. Het leven in de Verenigde Staten onder het bewind van Trump, herwerkt als munitie voor de wakkere, kritische massa. “Sometimes you never win”, zo stelt Penner enigszins teleurgesteld in Tell Me When They’re Gone. Daarmee onderlijnt hij nog eens de samenhang en consistentie van het meerlagige ‘At War With Reason’.

In een halfuurtje krijgen Penn en Wood hun verhaal verteld. De grote sterkte zit in de lichte crossover van hypnotiserende roots, blues en hiphop en dat in een uiterst evenwichtige en gedoseerde balans. Het maakt van groeiplaat ‘At War With Reason’ een heerlijke ontdekking die je potentieel helemaal KO slaat. In de gaten houden dus als Penner en Wood de Lage Landen aandoen.

Cam Penner – At War With Reason (vinyl):

Kant A:

1. Gather Round
2. Eastside
3. Poor You
4. Lights On (High School Musical)
5. Tell Me When They’re Gone

Kant B:

1. I Ain’t Nobody
2. It’s A Constant
3. Right Here Right There Like That
4. Over & Over
5. When It’s All Over