De albumtitel Songs Our Daddy Taught Us werd al eens misbruikt door de band The Cramps in de jaren tachtig, die er toen met een flinke dubbele bodem Songs The Lord Taught Us van maakten. Godvrezend waren The Cramps allerminst.

Het album waaraan die titel was ontleend, Songs Our Daddy Taught Us, verscheen in 1958 en was, na een reeks singles, en een ‘grab bag’-LP met vooral diezelfde hit erop, de eerste serieuze plaat van The Everly Brothers. De broers Don & Phil Everly, op dat moment 19 en 21 jaar, hebben er dan als een ‘carrière’ van een jaar of vijftien op zitten. Hun ouders Ike & Margaret Everly zijn in de staat Kentucky redelijk populair als country- en folkzangers en ze hebben een eigen radioshow, waarin Don en ‘babyboy Phil’ komen opdraven zodra ze kunnen praten.

Liedjes beginnen ze ook al snel te zingen. Dat repertoire verschijnt in 1958 op de plaat Songs Our Daddy Taught Us. Zoals de hoestekst uit 1958 al aangeeft, is dat maar een deel van het verhaal. Want de meeste van de twaalf songs op de plaat zijn zelfs voor pa Everly al veel ouder dan hij zich kan herinneren, sommige zijn zelfs in 1958 al eeuwen oud. Van Put My Little Shoes Away werden de oudste sporen gevonden in een songbook uit 1910, waar het destijds al als ‘een oude song’ werd bestempeld. Barbara Allen, al minstens 350 jaar oud, werd in de achttiende eeuw gezongen door beide politieke en maatschappelijke ‘kampen’, zowel de ‘roundheads’ als de ‘loyalists’. En zo gaat het door, song na song. De ode aan hun geboortestreek Kentucky, die de Everlys tien jaar later, in 1968 opnieuw op de plaat zetten voor hun album Roots, stamt ook van dit album.

Inmiddels zijn sinds het verschijnen van die Everlys-plaat 55 jaren verstreken. Juist in de week dat de oudste Everly Brother, Don, te maken krijgt met een ‘hoax’ rond zijn vermeende overlijden ligt Songs Our Daddy Taught Us opnieuw in de winkel. Niet onder deze titel en niet door The Everly Brothers.

Het duo dat de twaalf nummers opnieuw op de plaat heeft gezet, maakt zonder meer kans op de titel Meest Onwaarschijnlijke Combinatie van 2013.

Billie Joe Armstrong is de 41-jarige zanger van de Amerikaanse band Green Day, die zichzelf afficheert als punkband. Behalve dat de leden voor een punkattitude inmiddels wat op leeftijd beginnen te raken (de drummer heeft toch echt een te dikke buik voor zijn strakke shirtjes) komen ze ook nog eens uit het land waar punk altijd meer een modeverschijnsel is geweest dan een uiting van maatschappelijk of politiek engagement.

Norah Jones (34, de dochter van sitarlegende Ravi Shankar) rekent zowel Billie Holiday als Willie Nelson tot haar invloeden en bracht sinds 2001 dan ook platen uit waarop zowel country- als jazzmuziek te horen is.

De grote verrassing is dat Armstrong en Jones samen iets doen dat tot nu toe voor onmogelijk werd gehouden. De samenzang van Donald en Phillip Everly was zo bijzonder dat niemand ooit slaagde er echt in de buurt te komen. De punkzanger en de countryster lukt dat nu ineens wel. Om te beginnen bewijzen beiden zich als uitstekende harmonyzangers, daarnaast ‘blenden’ hun stemmen op een indrukwekkende manier. Norah Jones nam al eerder Everly-repertoire op en is dol op harmonies en countrymuziek. Dat ze juist in Armstrong een maatje zou vinden, verraste ook haar behoorlijk. Hij was, in Norah’s woorden, open en uitnodigend.

Het tweetal legde, met vier muzikanten, alle twaalf tracks van het album opnieuw vast. Zowel Jones als Armstrong spelen akoestische en elektrische gitaar en pomporgel op de plaat. Pedal steel, viool, mandoline, drums en percussie completeren de instrumentatie. Wie de oorspronkelijke plaat kent, zal merken dat dat heel wat meer instrumenten zijn dan in 1958. Toch is de nieuwe benadering puur en ontdaan van onnodige opsmuk. De extra instrumenten zorgen voor een (meestal welkome) toevoeging van nieuwe accenten, ze zijn nergens opdringerig.

Vóór alles hebben Norah Jones en Billie Joe Armstrong een formidabele prestatie van performance en samenzang geleverd. Nee, vernieuwend is het niet, maar een deel van de muziekcultuur is altijd al geweest het doorgeven aan volgende generaties. Dat juist dit opvallende duo ervoor kiest dit Everly-meesterwerk naar nu te vertalen, verdient alle lof.

Absoluut prijsnummer op de oorspronkelijke plaat was Down In The Willow Garden, een rasechte murderballad van het soort waar Nick Cave een paar decennia later een album vol van zou verzamelen. Ook Billie Joe en Norah weten raad met de combinatie van nuchterheid en onuitgesproken angst die uit het nummer spreekt.

Het is de tijd van de jaarlijstjes. Foreverly is een serieuze kanshebber.

Tracklisting Foreverly:

1. Roving Gambler
2. Long Time Gone
3. Lightning Express
4. Silver Haired Daddy Of Mine
5. Down In The Willow Garden
6. Who’s Gonna Shoe Your Pretty Little Feet
7. Oh So Many Years
8. Barbara Allen
9. Rockin’ Alone (In An Old Rockin’ Chair)
10. I’m Here To Get My Baby Out Of Jail
11. Kentucky
12. Put My Little Shoes Away