×

Recensie

Roots

31 maart 2018

Ben Harper/Charlie Musselwhite – No Mercy On This

No Mercy On This Land

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Anti

No Mercy On This Land Ben Harper Ben Harper/Charlie Musselwhite Roots 4 Ben Harper/Charlie Musselwhite – No Mercy On This Land Written in Music https://writteninmusic.com

Vier jaar na na het ronduit uitstekende Get Up! is er de release van het nagelnieuwe No Mercy In This Land. Initieel leek Get Up! een eenmalige samenwerking, een zijprojectje zeg maar. Maar kijk, Ben Harper die in zijn eigen werk een allegaartje van soul, rock, folk, blues en gospel en funk mengt, hernieuwt de samenwerking met de diep in Chicago en Delta blues gewortelde harmonicagod Charlie Musselwhite en zoekt met No Mercy In This Land aansluiting bij de prille roots van zijn muzikantschap, namelijk deep blues, roots en folk.

Harper en Musselwhite, dat zijn twee handen op één buik. Spirituele en muzikale metgezellen die elkaar fantastisch complementeren. Dat was al duidelijk met het op het Stax label verschenen Get Up! die hen terecht een Grammy Award voor beste bluesalbum opleverde. De samenwerking in de creatie van Get Up! verstevigde danig hun vriendschap. Beide partijen, die elkaar via John Lee Hooker leerden kennen, vervolgden elk een eigen pad, maar toch ontstond er de wil en de honger om terug de studio in te stappen.

De titel verwijst naar de roerige en complexe tijden in de States natuurlijk, maar evenzeer is het toepasbaar op het dagelijkse leven. De notie van de vergeving bijvoorbeeld is erg universeel. Dat geldt overigens voor veel thema’s en motieven die Harper en Musselwhite op het tien tracks tellende album aanbrengen, zoals onder meer liefde, vergeving, hoop, vertrouwen,.. . Allemaal onderwerpen waar eenieder zich ongetwijfeld door aangesproken voelt. Maar ook heel andere facetten schuwt het duo niet. Dat blijkt bijvoorbeeld uit Bad Habits of het assertieve, naar Led Zeppelin verwijzende The Bottle Wins Again waar de tekst de essentie van dit album weerspiegelt : “sometimes I make choices/ sometimes they make me”.

Die hernieuwde collaboratie levert een heerlijk spontane plaat op. Harper is diegene die instond voor het fundament van de liedjes, met lossere akoestische riffjes en ideetjes. Musselwhite is dan weer diegene die de songs met zijn mondharmonica mee kleur geeft. Een gouden combinatie! Overigens: ook op het gebied van zang merk je die oprechte en meer dan opmerkelijke vriendschap. Doorgaans hoor je Harper die zingt, gaande van een soulvolle croon (de speels-ironische folkblues Trust You To Dig My Grave) tot een assertiever, vitaler stemgeluid, maar is er ook wat inbreng van Musselwhite zelf. Zo krijg je echt een evenwichtig album voorgeschoteld waar beide muzikanten elkaar mooi aanvullen.

Beide muzikanten doen zich tegoed aan het allerbeste dat de blues kan bieden. Het duo, begeleid door een handvol uitstekende muzikanten zoals bassist Jesse Ingals, lead gitarist Jason Mozersky en drummer Jimmy Paxson, varieert : zo vind je zowel opgewonden nummers met een pittige bluesdrive (zoals onder meer het kwieke Moving On, de aanstekelijke ritmiek van Found The One,..), akoestische blues in het verlengde van het vroegste werk van Ben Harper (Love And Trust lijkt wel weggelopen uit Welcome To The Cruel World), maar evengoed passages waarbij Harper en Musselwhite vooral reflectie stimuleren. Neem bijvoorbeeld de luiere, slomere titeltrack die emoties als hopeloosheid en verlies goed beschrijft. Die komt naar voren als een emotioneel doorleefd duet, met een passage waarin Musselwhite met vocal en harmonica het verlies van zijn moeder verwerkt.

De meest koud bij het nekvel pakkende passages zijn de traanvochtopwekkende, contemplatieve ballads Nothing At All en When Love Is Not Enough. En ook de spirituele doorvoede blues met een stevige streep gospelrock van When I Go behoort zonder meer tot de hoogtepunten op dit album. Dat alles maakt van No Mercy In This Land opnieuw een uiterst geslaagde samenwerking tussen gitarist/songschrijver Ben Harper en harmonicameester Charlie Musselwhite.

Toch zijn er ook enkele opmerkingen in de marge te maken: het album klokt af op 35 minuten, wat aan de behoorlijk korte kant is. Dat manco wordt dan wel ergens opgevangen door een paar live bonustracks in de digitale versie. Die zetten het speelplezier, zo doet het duo onder meer Paradiso en de Brusselse La Madeleine aan op hun tournee, nog eens extra in de verf. No Mercy In This Land is dan ook een uitstekend album en een meer dan waardige opvolger voor Get Up!.

Persfoto: Dan Monick



  1. When I Go
  2. Bad Habits
  3. Love And Trust
  4. The Bottle Wins Again
  5. Found The One
  6. When Love Is Not Enough
  7. Trust You To Dig My Grave
  8. No Mercy In This Land
  9. Movin' On
  10. Nothing At All