In Noorwegen wordt Audun Skjolberg  wel eens vergeleken met gerenommeerde singer-songwriters uit de jaren zeventig. Als jonge snaak snuisterde hij, het goedkope gitaartje met nylonsnaren binnen handbereik, in de platencollectie van zijn ouders en ontdekte er de muziek van Paul Simon en Tim Hardin naast de West Coast scène uit de vroege jaren zeventig met Gene Clark en Jackson Browne. Zijn fingerpicking perfectioneerde hij bij de Noorse bluegrass formatie Earlybird Stringband. Kjolbergs verrichtingen op zijn uit de jaren zestig daterende akoestisch Silvertone vormen de basis om songs te componeren en de invloed van James Taylor klinkt onmiskenbaar door, zonder de eigen inbreng  voor de voeten te lopen.

De derde soloplaat opent bijzonder energiek ondersteund door een voltallige band, Baby Come On is  behoorlijk stevige poprock met catchy gitaar akkoorden en orgel die Skjolbergs zang ondersteunen. Een zweverig Take Me Back brengt je helemaal terug in de wat wazige sfeer van jaren zeventig. De melodische zang ondersteund door de combinatie van scherpe elektrische gitaren en ritmische akoestische fingerpicking waar ook de bij momenten lichtjes psychedelische titelsong op drijft en die sterk op de voorgrond komt in Ray en de op warme golven surfende fokpop vaneen prachtig  Here I Am.

Skjolberg waagt zich even aan een meer exotisch uitstapje met het op bluesy gitaar en sprankelende piano en percussie gebouwde Laughing All Alone. Walk With Me, de akoestische afsluiter van dit helaas(te) korte, werkstuk brengt hij al moederziel alleen met zijn gitaar en zo krijgt de troubadour in deze Scandinavische singer-songwriter alsnog de overhand. Een aangenaam en gevarieerd luisterschijfje.