×

Recensie

Roots

19 april 2017

Various Artists – Lance The Rock

Lance, The Rock Opera

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: Excelsior Recordings

Lance, The Rock Opera Various Artists Roots 4.5 Various Artists – Lance The Rock Opera Written in Music https://writteninmusic.com

Wielermuziek. Is dat de muziek die we in de zomer tijdens de Tour de France elke dag horen op Radio 1 als onderbreking tijdens verslagen van de etappes?  Zijn het nummers als Op Fietse van Skik, De Muur Van Geraardsbergen van Alex Roeka, of toch Bicycle Race van Queen of The Ride van Luka Bloom? De thematiek is raak bij al deze liedjes en alle behandelen inderdaad de wereld van de tweewielers. De Sint Willebrord Sessies Volume 1: Sporthuis Hubert was in 2012 een mooi en bevlogen initiatief om, vanuit een gemeenschappelijke liefde voor het draaien van trappers en wielen, het stoempen en het afzien het beste been voor te zetten in de strijd tegen kanker. Met dat album werd een basis gelegd en banden gesmeed om nu, in 2017, eindelijk het destijds al impliciet aangekondigde, maar nooit serieus voorziene vervolg te gaan maken. Mag je dat album wielermuziek noemen? Misschien is het gebruik van die naam hier vooral prikkelend bedoeld; laat vooral de muziek van dat eerste en vooral ook van het nieuwe album maar voor zich spreken.

Andermaal het verenigen van krachten tegen kanker, andermaal een setting binnen de wereld van de draaiende trappers, de heroïek en tragiek van het wielerbestaan als achtergrond. Er waren eerst gedachten om het album vorm te geven rondom de legendarische Tommy Simpson, de Britse wielrenner die jammerlijk overleed op de flanken van de illustere Mont Ventoux. Daarover denkend werd er al gedagdroomd over opnames in het roemruchte Chalet Reynard, pleisterplaats naar de top van de Mont Ventoux vanaf Bedoin en Sault gezien. Uiteindelijk bleek Tommy te onbekend, te zeer een cultheld voor de insiders en werd die andere legendarische renner centraal gesteld: Lance Armstrong. Het verhaal van de opkomst en ondergang van de Texaan,  samengebald in veertien nummers, werd het thema van de langspeler. Als muzikaal wegkapitein werd andermaal Jan Willem (JW) Roy aangesteld die samen met ploegleider Bert Wagendorp zorg droeg voor het grote raamwerk. JW, de vaardige liedjessmid op het aambeeld van Americana en country toog aan het werk met teksten van Bert Wagendorp; hij was ook bij het eerste album een van de wegbereiders.

Het artistiek gezelschap dat verantwoordelijk was voor het eerste album beraadde zich op de aanpak voor dit tweede album. Waar er bij het eerste album sprake was van uiteenlopende liedjes zonder een verbindend thema wilde men nu iets anders: één thema, helemaal anders dan de vorige keer én waarom niet, de teksten in het Engels? Zo werd er een basis gelegd voor een album dat net zo internationaal van aard kon zijn als het wielerpeloton. En dan de thematiek: opkomst en ondergang van Lance, de onbestaanbare winnaar van zeven tours. Controversieel als onderwerp als je het succes van de Amerikaan centraal stelt, moraliserend als je het dopinggebruik veroordeelt. Hoe dan het onderwerp te behandelen? De keuze viel op het werken met een derde persoon, in dit geval een barman, die observeert van een afstand en kanttekeningen en vragen stelt bij de handel en wandel van Lance. Een barman die Lance, met een fascinerende blik in zijn ogen, zag winnen in 1993 in Oslo, toen nog vanaf een afstand. Een barman wiens interesse voor de man uit Austin, Texas groeide naarmate de tijd vorderde en hij meer over Lance kwam te weten. Een barman wiens fraaie observatie de achtergrond vormt voor veertien mooie nummers over Lance en diens opkomst en ondergang.

De aftrap is er voor de voor de gelegenheid tot Lance band gedoopte begeleidingsband waarin Cok van Vuuren op gitaar, Reyer Zwart op bas, Jeroen Kleijn op drums en Jan Hautekiet op toetsen, met JW vaak op akoestische gitaar erbij. Het openingsnummer, Cold Eyes Sky,  is een fraaie ode aan de southern rock van The Allman Brothers Band en blijft oneindig lang en krachtig hangen. Aan dit nummer werken ook oud-wielrenners Rob Harmeling en Addy Engels mee; hun gitaarspel vlamt naast het bezielende spel van Cok van Vuuren. Het gesproken woord van oud-wielrenner Peter Winnen relativeert en plaatst in deze onwaarschijnlijke ouverture meteen mooie vragen voor het album. Oslo 1993 brengt ons naar Guus Meeuwis die de jeugdige Lance, 22 jaar oud, tot leven roept. Guus slaagt erin je als luisteraar onbevangen naar het verhaal van Lance te laten luisteren, ongeacht hoe je over de Texaan denkt. JW snijdt met de blues van The Beast de controverse aan, de knieval die op de loer lag, de stap naar overwinningen, de stap naar voorbij het algemeen toelaatbaar geachte, ziel en lichaam in ruil voor glorie. Met dat nummer is het spel op de wagen en je wordt als luisteraar meegenomen in de donkere wereld en de overpeinzingen en belevingen van Lance. Het is een stap in een wereld die bevolkt werd door medestanders, mede sportbeoefenaars en, niet zelden, medegebruikers. Het gaat te ver om alle individuele nummers hier te benoemen; het doet ook af aan de beleving van het muzikale verhaal.

Wat gememoreerd dient te worden, is de fraaie muziek die JW voor het belangrijkste deel schreef, terwijl ook Lea Kliphuis, Wilma de Rek, Guus Meeuwis, Wilma de Rek naast Alex Roeka, Cok van Vuuren en Reyer Zwart muziek schreven. De teksten van de nummers zijn grotendeels van Bert Wagendorp, met uitzondering van twee nummers die Alex Roeka schreef en één tekst die van de hand van Peter Winnen kwam. De muziek en teksten pakken je van kiet af aan. De uitvoering, zoals je van de samenstelling van de band mag verwachten, is gedreven en bijzonder strak. Zoals het een volwassen rockopera betaamt, komen ook hier meerdere personages aan bod, alle uit het leven en de werken van Lance. Die personages worden hier vormgegeven door JW, Lea Kliphuis, Frank Lammers, Rick de Leeuw, Alex Roeka en de al eerder genoemde Guus Meeuwis met, zoals al gezegd, in het eerste nummer het gesproken woord van Peter Winnen. Er is een mooi scala aan nummers geschreven: dat varieert van southern rock en blues tot country en echte rockopera krakers als Pantani en Newspaper Man. Alle vocalisten hebben nummers die bij hun stem en passie passen. Tegelijk klinkt het album alsof het opnemen van de langspeler een grote bron van plezier was die het beste uit muzikanten en zangers en zangeres haalden. Neem daarbij het gegeven dat het een uiterst fraai verzorgde uitgave is, deels als digipak, deels als boek waarin het album is opgenomen, keurig en kleurig uitgevoerd in de Amerikaanse kleuren zoals Lance die in 1993 in Oslo droeg. Nederlandse Americana, country, blues in het teken van de opkomst en ondergang van Lance Armstrong? Als je vooroordelen over die muzikale combinatie of over de thematiek hebt, poets die dan eens aan de kant en laat je verrassen door dit zeer fraaie album. Voor luisteraars van uiteenlopende achtergrond, voor tegenstanders van doping en van Lance: geef het een kans. Voor wielerliefhebbers en beschouwers van de sport, voor liefhebbers van Americana, blues en country: warm aanbevolen!

Tracklisting Lance, The Rock Opera:

  1. Cold Eyes Sky
  2. Oslo 1993
  3. The Beast
  4. Pantani
  5. Beyond What’s Right Or Wrong
  6. Cancer Made Bird
  7. The Loyal Lieutenant
  8. Newspaper Man
  9. Ballad Of Emma O’Reilly
  10. Motoman
  11. Betsy
  12. Juan Pelota
  13. Mercy Of My Fall
  14. Seven Yellow Jerseys